conversaties

In het kader vanhet bericht hier onder: een ander gesprek die ik vorige week had met mijn drie kleine zonen, die al meer weten dan ik soms denk:
We zijn net terug van klimweekend, en ze zitten alledrie tesamen in bad. Ik ben ze aan het wassen, en we zijn een beetje aan het praten over het voorbije weekend.
Stan: mama we hebben tijdens het klimmen in het bos ergens condooms zien liggen.
Ante: wat is dat condooms?
ik: stan, moet je dat echt nu vertellen?
Stan kijkt begrijpend, en snapt wat ik bedoel, maar het is te laat, het is er al uit...
Ante: maar mama, wat is dat condooms?
Ik ben nog een goed antwoord aan het bedenken als stan zegt dat hij het wel weet wat dat is...
ik: awel stan, leg het dan maar uit aan je broertjes wat het is (en dan weet ik terwijl ook wat jij weet ;) )
stan: dat is een soort zakje dat je over je piemel moet doen om geen kindjes te krijgen
ik: dat is goed uitgelegd stan!
Ante is zoals steeds blij met de uitleg en stelt (voorlopig) verder geen vragen. En Kobe zit er bij, en stelt geen vragen maar onthoudt alles wel goed.
Voorlopig nog geen vervolggesprek gehad....
V.

echt waar????

Een conversatie vorige week aan tafel, op een moment dat je het niet verwacht dus:
Ante: ik weet wie de paashaas is, dat zijn jullie die die eitjes verstoppen...
Ik: aja, hoe kom je daar nu bij?
Ante: Hoe kan de paashaas anders weten dat wij op paaskamp waren en dan hij later moest komen bij ons? Dus jullie doen dat.
Ik: Oh, maar de paashaas ziet veel hoor, je zou er van verschietern. Hoe kan hij anders weten of je braaf bent of niet?
Ante (begint toch een klein beetje te twijfelen, maar kijkt me dan aan met schapenoogjes: Echt waar????
Ik:( kon op dat moment niet liegen, hij vroeg het me zo oprecht, en 7 jaar is nu ook weer niet zo jong om het 'grote geheim' te ontdekken:) Neen ante, je hebt gelijk, het zijn mama en papa die dat doen voor jullie.
En daarna at hij gewoon verder... Onderwerp afgesloten, geen verdere vragen, geen verdriet, geen ontgoocheling, ook geen link doorgetrokken naar de sint. Kwestie opgehelderd en afgehandeld....
En stan: die zat er bij en bleef zwijgen, voelde zich heel groot omdat hij het verhaal nog verder kent.
V.

De vraag

Ik zat er eigenlijk al meer dan een jaar op te wachten, maar de vraag kwam maar niet. Niet dat ze persé moest komen, maar ik had ze toch wel enigsinds verwacht. Maar neen, niets, zelfs geen opmerking er over die in de richting uit ging.
En dan opeens, op een moment dat je al lang denkt dat die er niet meer zal komen, is ze er opeens, zo zonder echte aanleiding. We zaten in de badkamer en waren gezellig de dag aan het overlopen en bespreken en opeens was de vraag daar. Bizar dat ik er nooit een antwoord op gerepeteerd had, want ik verwachtte de vraag toch. Maar neen, dat is teveel op voorhand denken, en teveel verspilling van mijn energie.
Daar zaten we dus in de badkamer, ik op mijn knieën naast het bad, stan in de douche en ante en kobe in het bad. En opeens vroeg ante: maar waarom zitten wij eigenlijk niet in dezelfde klas? Daar stond ik dan. Compleet uit mijn lood geslagen, probeerde ik dan maar een antwoord te stamelen: euh, awel dat hebben mama en papa zo beslist. Maar waarom ,vroeg ante, dan kan ik, als ik zoals in het begin van het schooljaar mag kiezen naast wie ik wil zitten, kiezen om naast kobe te zitten... euh, tja een heel goede uitleg had ik niet direct. En, zo voegden ze er alletwee nog aan toe, wij zijn toch flink met zijn 2? Jaja, ik zeg dat wel vaak, maar daarom is dit in de klas nog niet zo. Met argumenten afkomen zoals zichzelf tenvolle ontwikkelen, eigen vriendjes krijgen (wij willen geen andere vriendjes, we willen dezelfde!), kwam ik niet ver.
Ze waren gelukkig redelijk toegeeflijk, want ze zijn er niet blijvern op doorgaan, maar ik probeer nu al goede, op kindermaat verstaanbare antwoorden voor te bereiden, want de vraag komt zeker nog eens terug.
Iemand suggesties?
V.

begin

Het nieuwe schooljaar is ondertussen anderhalve week ver, dus het ritme is weer terug. Voorlopig is iedereen goed gestart, zonder al te veel drama's (iets anders dan verwacht dus). Alleen mijn lesrooster zou nog iets beter kunnen (lees dit heel sarcastisch) aangezien ik 2 dagen naar school moet om 1 uur les te geven...
Verder is het hier alweer druk druk druk geweest. Heel wat vergaderingen 's avonds (klassenraad, info-avond bij de kids, ouderraad, ...) en ook het sporten en scouts die terug herbegonnen zijn. Het is nog even zoeken naar het goede ritme, maar we komen er wel. Tussen dat alles door is het me eindelijk gelukt om op een wachtlijst te staan voor de nieuwe i-phone (wat een miserie was dat zeg!), en zijn we officieel eigenaar geworden van een huis in Oostende (maar daar kunnen we maar in eind oktober). Wachten is dus de boodschap, en zoals kris gisteren opmerkte, is dan niet mijn sterkste kant.
En ondertussen zijn er 2 monsters 7 geworden, dus enkele foto's van hun verjaardag.

ontbijt

Er zijn zo van die momenten dat je als ouder ongelooflijk trots bent op je kroost. Trots op hen, maar ook trots op jezelf dat je het al bij al tot nu toe al redelijk goed vanaf gebracht hebt met je opvoeding.
Zo ook gisteren en deze morgen. Het begon eigenlijk allemaal een aantal weken geleden, toen stan zijn boezemvriendje F. bleef slapen. Aan de ontbijttafel vertelde hij dat hij thuis iets vroeger opstaat om de tafel te dekken. Ik kan me natuurlijk niet inhouden en zei dat hij hier wel altijd zou mogen ontbijten. het was niet in dovemansoren gevallen, want de volgende morgen hadden stan en ante de tafel gedekt toen ik beneden kwam. Ik vond het al super, maar zoals ik verwachtte was het de dag erna al gedaan. Niet zo erg natuurlijk hé!
En dan gisteren: om 7.00 komen ze vragen of ze mogen opstaan, en ik zeg: doe maar, ik luister nog even naar het nieuws en dan sta ik op. Ik ging de trap af, en rook de geur van verse koffie. Mijn ochtenhumeur (die ik standaard elke ochtend heb) verdween meteen. Ze hadden alle drie de tafel gedekt, maar meer dan de vorige keer: echt alles stond klaar, zelfs al een reservefles melk, want de vorige was bijna leeg!
Deze morgen: gelijkaardig scenario: vraag om op te staan, tegen dat ik een paar minuutjes later er ben: volledige ontbijt tafel, met zelfs een ober (stan) die de juiste hoeveelheid melk in mijn koffie deed. En ze maakten zelfs plannen om hun concept nog te verbeteren: morgen maken ze mij niet wakker om 7.00, maar staan in stilte op, zodat ik nog wat kan verder soezen (zal dus niet mogen vergeten om mijn wekker te zetten, anders kan ik koude koffie drinken ;) ). En zondag wordt het nog beter: dan komen ze de bestelling koeken aan bed vragen, en gaat stan naar de bakker, en tegen dat we beneden komen, zijn er verse koeken van de bakker!
Wat zijn het toch schatjes alledrie!!! Ze vinden het super om te doen, maken geen ruzie ondertussen, en werken heel goed samen. En ik, ik geniet er van: van het opstaan met de geur van verse koffie, met het gewoon voetjes eens onder tafel te schuiven 's morgens, maar vooral van mijn 3 jongens die mama heerlijk verwennen! Voila, daarom wou ik zonen!!! (en ga nu niet zeggen dat dochters dat ook doen, niemand is zo lief en schattig en attentvol als mijn 3 jongens, laat me maar nog even op mijn roze wolk!)
V.

post!

Dit zat vandaag in de brievenbus:
liefste mama en papa. ik mis je. het is hier leuk. vele kusjes ante
En nog een tweede:
liefste mama en papa ik vint het hier leuk maar ik mis jouw nog van kobe
Om maar te zeggen dat die twee kleintjes van mij groot aan het worden zijn en brieven naar huis sturen! Heerlijk toch!
Langzaamaan ben ik ook begonnen in huis aan de mega grote opruimactie! De kamer van de kinderen heb ik al onder handen genomen, nu nog de kamer op het eerste en de beneden verdieping. We moeten er van profiteren nu ze er niet zijn om heel wat brol weg te doen. Vorige keer had ik twee pamperdozen vol met van dat klein gerief, allemaal brol om naar het containerpark te doen. Ze hadden het natuurlijk gezien, en alles moest blijven. Om er daarna natuurlijk nooit meer naar te kijken. Dus planning: zorgen dat we zaterdagnamiddag een auto vol met brol naar het containerpark kunnen brengen, voor ante en kobe terug zijn!
V.

vakantie

De vakantie is halverwege, en het is al druk geweest! (maar zo heb ik het graag!)
Eerst was er de reis naar Castellane, die super was. Volgend jaar mss iets beter uitkijken naar de bereikbaarheid van de locatie (de laatste 2.5 uur rijden op secundaire wegen is niet zo fijn).
Eenmaal thuis waren de Gantse Feesten al volop bezig! Naar mijn gevoel ideaal gecombineerd met en zonder de kinderen. (vorig jaar hadden we ze heel de feesten naar Brugge gebracht, en dat vonden ze toch niet zo fijn, want ze wouden ook wel feesten...) Tja, ze krijgen al een willetje!
Vorige week moesten we vooral bekomen van de feesten (allé, de mama en de papa toch), en nu zijn de kinderen sinds maandag op scoutskamp. Ante en Kobe tot zaterdagmiddag, Stan tot volgende dondergavond. Stan keek vooral uit naar 10 dagen zonder mama en papa!
Verder al goed nieuws ivm de nachten: de pilletjes die ante en kobe nemen, blijken goed te werken, want kobe was zo goed als droog na 3 weken, ante iets later. Afspraak is dat ze na het kamp zonder pamper mogen slapen. Daar kijken ze ongelooflijk naar uit!
De tandjes zijn nog steeds niet aan het wisselen (ze worden nochtthans al 7 volgende maand), alhoewel ik denk dat ante zaterdag met gaatjes zal terugkomen. Bij Kobe zit alles nog muurvast...
V.

einde schooljaar

Nog anderhalve week en het schooljaar zit er op. Het is best een spannend schooljaar geweest met ante en kobe in het eerste leerjaar. Een heleboel vragen, onzekerheden speelden door mijn hoofd. Want hoe zullen 2 overbeweeglijke jongens zich kunnen aanpassen aan een hele dag stil zitten? En hebben we de goede beslissing genomen om ze uit elkaar te halen? En zijn ze allebei even slim/dom? En als dat neit zo is, hoe zullen ze omgaan met die veschillen?
En nu, bijna een jaartje later, heb ik een antwoord op de meeste vragen, en het antwoord bevalt me wel. Het stil zitten op de banken is relatief goed gelukt bij allebei. (de ene dag al beter dan de andere, maar dat lukt me ook niet elke dag!). Ze uit elkaar halen is de beste beslissing geweest voor beiden. Ze missen elkaar wel, en als het kan, kruipen ze wel bijeen, maar ze hebben hun eigen persoonlijkheid meer kunnen ontwikkelen door apart te zitten. De leiding in de scouts merkt wel de gevolgen er van, want daar zijn ze net 2 plakbeesten, die super eigenwijs zijn.... Qua slimheid/domheid zijn ze aan elkaar gewaagd. Wat ik eigenlijk wel wist, maar wat kobe goed kon verbergen, kobe is slimmer dan hij zichzelf voordoet, en is stiekem ook uitgegroeid tot een strevertje in de klas! Ze zijn allebei net met hun toetsen naar huis gekomen, en kobe heeft 1 punt meer dan ante voor rekenen, ante heeft 1.5 punt meer dan kobe voor nederlands. Mooi in evenwicht dus! Ze zijn er zelf ingeslaagd om beide identiek dezelfde fout te maken op de toets stellen... Tja, je bent een tweeling voor iets hé! Dus omgaan met verschillen is niet aan de orde!
We kunnen het volgend schooljaar beginnen met heel wat minder vragen! (maar mezelf kennende, verzin ik er wel weer nieuwe ;) )
V.

leuke, maar drukke weekends

We hebben er een aantal heel leuke weekends opzitten.
Twee weken geleden hadden we een super gevuld pinksterweekend. Stan was niet te houden toen hij hoorde dat ze terug naar fontainbleau gingen klimmen met de klimclub. Ik had dit heel bewust verzwegen, want we konden niet mee omdat we een lentefeest te organiseren hadden. Hij had het gehoord de week ervoor in de klimles, dus wou hij graag mee. Na wat wikken en wegen beslist dat hij mee mocht zonder ons. Was best wel spannend, want er hangt wel een redelijk anarchistisch sfeertje (stel je er niet teveel bij voor hoor!)in de klimclub. Komt er op neer dat de gasten die zonder ouders zijn, niet zo bepamperd worden. Meestal zijn het ook oudere kinderen die zonder ouders meegaan. (hij is tenslotte nog maar 8!). Hij zag het volledig zitten, ging wel voor zichzelf zorgen, dus mocht hij mee.
Op zaterdag gingen ante en kobe een ganse dag naar plopsaland met de scouts, dus hadden we een dag voor onszelf. Aangezien kris nog geen kleren had voor maandag, zijn we maar de stad ingetrokken. We hebben dan ook heerlijk gegeten op een terrasje in de zon. In de namiddag de boodschappen afgehaald in de colruyt en geprobeerd alles zo koel mogelijk te zetten (het was snikheet dat weekend).
Op zondag zijn we begonnen aan de pastasauzen. In de namiddag kwamen mijn mama en tante kat helpen, dus 's avonds hebben we nog gezellig gebarbequed met de bende. Ik moest er echter vandoor, want ik moest werken op het bal van mijn school in de kokorico. Wat een belevenis! Leuk om eens in een discotheek binnen te gaan (heb dat als puber kwasi nooit gedaan), en heel leuk dat er zoveel volk was! (1400 man dacht ik). Dus we zijn uit de kosten! Jammer genoeg moest ik op tijd gaan slapen voor de volgende dag, dus rond 3.30 lag ik in mijn bed.
Na een korte nacht weer uit de veren voor het lentefeest van ante en kobe. We hadden de scoutstereinen afgehuurd, en de weergoden waren ons heel gunstig gezind! (alleen jammer dat door het warme weer, de vegetarische spaghettisaus die nacht slecht geworden was (pas de zondagmorgen vers gemaakt!), en we dus nog in allerijl naar de slager om verse saus konden gaan... (gelukkig had die er, anders hadden we een groot probleem gehad!). Het was een heerlijke dag, met heel veel zon, en bijhorende watergevechten. Ante en Kobe hebben genoten! En dankzij de vele hulp van mijn mama, jef, tante kat, didier,pé en alle afwassers, hebben kris en ik er ook nog kunnen van genieten!
Gelukkig waw ik de dinsdag nog een dagje thuis, en de kinderen ook, zodat we konden recupereren!
V.

meten en wegen

Het zat er aan te komen, en ik wou het nog wat uitstellen, maar omdat ik toch naar een KA moest voor een voorschrift voor kobe zijn kine (stomme regel die zegt dat HA maar 18 beurten per jaar mag voorschrijven), zijn we gestart met het proberen in kaart te brengen waarom Ante en Kobe nog steeds niet proper zijn 's nachts. Het is een hele boterham waar we doorheen moeten (en joepie: alles x2!), maar hopelijk levert het ook wat op. Volgens de dokter is er wsl een heel andere oorzaak bij alletwee. (allé heb dan maar de pech dat ze het allebei hebben...). Dus de komende weken staan wij hier 's morgens pampers te wegen, en urine af te meten. Op hoop van zegen!
Het lentezonnetje is komen piepen en daar hebben we al volop van geprofiteerd! Gisterennammiddag doorgebracht op het speelplein hier op het einde van de straat, en straks gaan we nog eens op stap! Aangezien we eigenlijk een fiets te kort hebben voor ante (tja, je moet echt alles dubbel hebben hé!), en we nu het nieuwe jaagpad langs de schelde volledig doorgetrokken is, is ante steeds de pineut die met de step ofzo meemoet. Bij deze heb ik daarpas beslist dat we na de school naar de fietsenmaker hier om het hoekje gaan (ik had nochtthans gezworen om er niet meer naar toe te gaan, maar dat is een ander verhaal), en een nieuwe fiets gaan kopen voor hem! Dan kunnen we hem al direct uit proberen! (foto's volgen hopelijk vanavond of morgen!)
Verder voel ik aan vanalles, zonder in detail te treden, dat voor mij en heel wat collega's de vakantie neit vroeg genoeg kan beginnen. Meestal kan ik alle beslommeringen en onnozelheden van me af zetten, maar vanmorgen was ik er nog maar 5 minuten en had me al 3 keer kwaad gemaakt. Heb dan maar beslist dat ik ongehoorzaam ga zijn, en me niets zal aantrekken van een stomme beslissing en toch mijn goesting doen. (vrees wel dat niet iedereen al op de hoogte is van die beslissing ;) )
V.

nieuwe adem?

Ik probeer hier weer eens wat adem in te blazen... We zullen zien of het lukt of niet.
Sinds het laatste bericht is er heel veel gebeurd, teveel eigenlijk om allemaal op te noemen (wat ik dus ook niet ga doen ;) )
Voor het moment hebben we het wekelijkse zaterdagochtendritueel: ik sta op met de kids, we ontbijten, en dan mogen ze als ze flink zijn kijken naar pokemon. (pokke-lelijk vind ik het, dus ideaal om de weekendkrant daar te nemen, en een beetje te vertoeven op het internet.
Straks vertrekken we naar de klimzaal, maar omdat ik gelezen heb dat er een wielerwedstrijd is in Gent (vraag me niet dewelke, het interesseert me geen moer), kan ik een hele omweg maken... En daarna vlug naar huis om te eten, kinderen scoutsuniform aandoen en naar de scouts. En dan 3 hele uren rust!!!! en aangezien er dit weekend vooe het eerst in lange tijd weer niets op het programma staat, ga ik ook een rustige zaterdagavond tegemoet. (mss dat ik nog eens ga zwemmen in de Van eyck, het is toch open tot 20.30 op zaterdag)
V.