Het begon allemaal woensdagmorgen. Kobe stond op en moest overgeven. Hij heeft dit wel af en toe, en aangezien hij de avond ervoor bijna een volledige pizza had gegeten (en normaal een heel kleine eter is), wijtte ik het daar aan. Hij leek voor de rest ok, dus hij mocht naar het kampje.
Op de middag kreeg ik telefoon of ik kobe niet wou komen halen, want hij had al 3 keer overgegeven. Ben hem gaan halen, thuis leek hij ok, maar net toen ik ante ging halen, moest hij weer overgeven. Eten en drinken wou hij dan al niet meer doen.
's nachts wakker geworden met een diarree pamper (het heeft voordelen dat ze nog niet proper zijn 's nachts!), 's morgens weer diarree.
Heb hem thuis gehouden, en ben er mee naar de HA gegaan. Die schreef motilium suppo voor en sopyrax. Hij was op dat moment al 1 kg afgevallen (nog een 16 kg bleef er over!).
Hij was redelijk lusteloos die dag, veel energie zat er niet in, de sopyrax moest ik dwingen om te drinken, elke 10 minuten een klein slokje...
Donderdagnacht, weeral diarree pamper, dus kris weeral uit bed...
Vrijdag leek hij beter, toch beslist om hem niet naar kamp te laten gaan, omdat hij nog steeds diarree had. vrijdag middag was tante kat hier, we dwingen hem weeral om sopyrax te drinken, en hij begint te walgen, en alles komt er uit... In de zetel!!! 5 minuten voor ik moest vertrekken om ante te halen... Vlug alles afgewassen, hoezen van de zetel in de wasmachine, kussens in bad gestopt...
Zaterdag beslist om geen sopyrax meer te geven, maar sportdrankje. Luktte in de ochtend redelijk. Op de middag wou hij een middagdut doen! (is heel raar voor kobe) Na de middagdut was hij heel slap, sportdrank wou hij ook niet meer drinken, met de minuut werd hij slapper. Proberen te bellen naar HA, maar die nam niet op. Tante kat kwam binnen, en zag ook hoe slap hij was, dus dan maar beslist om naar spoed te gaan. Naar het UZ gereden. Op spoed is er bloed afgenomen, om te zien of hij nog reserve had, en heeft hij een infuus gekregen. Na een heel korte tijd, zag je hem zo weer opkikkeren! Een uurtje moeten wachten op de resultaten, ondertussen aan het infuus. Hij had nog genoeg reserve, de waarden waren wel al gezakt. Omdat hij echt beter was na het infuus mocht hij mee naar huis.
Zaterdagavond dan eindelijk iets gegeten en gedronken (halve rijstkoek en soep).
We zijn er dacht ik, maar zondagmorgen nog steeds diarree, en na 5 slokken sportdrank, lagen die er direcht weer uit.
Op dat moment zat ik er echt door...
Dan toch weer met kleine slokje geprobeerd, en het bleef er in. Bij mij mama op de middag at hij dan 4 aperitefhapjes (van die bladerdeegjes) (veel zout, dus vond ik super), en ze bleven er in. In de namiddag voor de eerste keer vaste kaka!
Vandaag heeft hij een kleine boterham gegeten (man, ik ga er weer werk aan hebben om hem weer te laten eten, hij doet dat echt niet graag), en hij is naar de opvang. Is hier om het hoekje, dus ik ben er direct als het weer mis gaat, maar ik hoop dat we eindelijk de goede weg op zijn...
V.
maandag 10 augustus 2009
maandag 3 augustus 2009
lang geleden
tja,
ik heb het precies lastig om het vol te houden... bij deze nog maar eens een voornemen om het beter te doen.
Er is zoveel gebeurd, te veel om op te noemen.
Een heel druk einden van het schooljaar gehad, rapporten waren stress (niet die van de kinderen, maar de rapporten die ik maak voor mijn school), maar het eerste schooljaar heb ik overleefd, alles is relatief goed gelukt, volgend schooljaar kan ik op details beginnen werken.
De website van de school is eindelijk ook gelukt, het was een hele onderneming om de oude off-line te krijgen en de nieuwe on-line, maar eindelijk gelukt! Nu me bezig houden met alles meer up to date te houden, wnat nu is ie nog heel erg rudimentair!
Einde van het schooljaar is ook goed verlopen voor de kids, enkel is ante gevallen op het schoolfeest, met een gebroken bovenarm tot gevolg. Ondertussen al weer uit het plaaster, maar alles nog stijf en gevoelig. Pinnen moeten er nog een keer uitgehaald worden, volgende controle op 12/08...
We zijn ondertussen ook al op reis geweest naar Agde. Heel veel leuke dingen gedaan, lekker warm weer, alleen het gips van ante was soms de spelbreker, want hij mocht niet zwemmen. Al bij al heeft hij zich heel flink gehouden en eignelijk niet veel geklaagd en gezaagd er over!
Gentse Feesten zijn ondertussen ook alweer een weekje achter de rug, heb ondertussen geen puber meer in huis ;) Kristel is enkele dagen afgekomen (lees: is 4 dagen mee uit geweest), en het was super! Overdag slapen tot de middag, in namiddag gaan shoppen, thuis komen, vlug wat eten en weer uitgaan... Super!
Sinds gisteren is stan op scoutskamp (tot vrijdag). Ze zijn in de gietende regen vertrokken, maar de weerberichten zijn veelbelovend, dus hopelijk geen regen meer. Bij het vertrek was ante aan het huilen, want hij wou ook mee. een stomme regel zegt dat kinderen onder 6 jaar niet meemogen op kamp (ze worden 6 op 5/9...). Dus ze gaan een gans jaar naar de scouts, kennen de leiding en de groep kinderen ook goed, en mogen dan niet mee op het hoogtepunt van het scoutsjaar... Krijg dat maar eens uitgelegd aan ante... Kobe had er precies niet teveel last van, hij had zijn portie knuffels gekregen van zijn lievelingsleidster vlinder...
Deze week volgen ante en kobe een crea-turn kampje bij de kinesiste, kris is terug gaan werken, dus ik kan genieten van de rust hier in huis! Doe ik dan ook te volle ;)
V.
ik heb het precies lastig om het vol te houden... bij deze nog maar eens een voornemen om het beter te doen.
Er is zoveel gebeurd, te veel om op te noemen.
Een heel druk einden van het schooljaar gehad, rapporten waren stress (niet die van de kinderen, maar de rapporten die ik maak voor mijn school), maar het eerste schooljaar heb ik overleefd, alles is relatief goed gelukt, volgend schooljaar kan ik op details beginnen werken.
De website van de school is eindelijk ook gelukt, het was een hele onderneming om de oude off-line te krijgen en de nieuwe on-line, maar eindelijk gelukt! Nu me bezig houden met alles meer up to date te houden, wnat nu is ie nog heel erg rudimentair!
Einde van het schooljaar is ook goed verlopen voor de kids, enkel is ante gevallen op het schoolfeest, met een gebroken bovenarm tot gevolg. Ondertussen al weer uit het plaaster, maar alles nog stijf en gevoelig. Pinnen moeten er nog een keer uitgehaald worden, volgende controle op 12/08...
We zijn ondertussen ook al op reis geweest naar Agde. Heel veel leuke dingen gedaan, lekker warm weer, alleen het gips van ante was soms de spelbreker, want hij mocht niet zwemmen. Al bij al heeft hij zich heel flink gehouden en eignelijk niet veel geklaagd en gezaagd er over!
Gentse Feesten zijn ondertussen ook alweer een weekje achter de rug, heb ondertussen geen puber meer in huis ;) Kristel is enkele dagen afgekomen (lees: is 4 dagen mee uit geweest), en het was super! Overdag slapen tot de middag, in namiddag gaan shoppen, thuis komen, vlug wat eten en weer uitgaan... Super!
Sinds gisteren is stan op scoutskamp (tot vrijdag). Ze zijn in de gietende regen vertrokken, maar de weerberichten zijn veelbelovend, dus hopelijk geen regen meer. Bij het vertrek was ante aan het huilen, want hij wou ook mee. een stomme regel zegt dat kinderen onder 6 jaar niet meemogen op kamp (ze worden 6 op 5/9...). Dus ze gaan een gans jaar naar de scouts, kennen de leiding en de groep kinderen ook goed, en mogen dan niet mee op het hoogtepunt van het scoutsjaar... Krijg dat maar eens uitgelegd aan ante... Kobe had er precies niet teveel last van, hij had zijn portie knuffels gekregen van zijn lievelingsleidster vlinder...
Deze week volgen ante en kobe een crea-turn kampje bij de kinesiste, kris is terug gaan werken, dus ik kan genieten van de rust hier in huis! Doe ik dan ook te volle ;)
V.
maandag 6 april 2009
tweeling-zijn
Eerst en vooral goed nieuws: gisteren een sms gestuurd naar de leiding van stan, en hij had goed geslapen zaterdagnacht (de vorige nachten bij ons was hij elke keer wakker geworden), had geen diarree meer, en speelde goed mee met alles! Een pak van mijn hart, dat hij nu ook ten volle er van kan genieten.
En dan mijn titel: de meesten weten wel dat ante en kobe duidelijk twee-eiïg zijn (andere haarkleur), maar hun gedrag is vaak heel close. En dan niet in de zin dat ze heel de tijd aan elkaar hangen (alhoewel dat ook soms gebeurd). Ook op school funcioneren ze goed zonder elkaar, en lijken er geen probleem van te maken dat als de klas gesplitst wordt (enkele uren per week), ze elke in een andere groep zitten. En af en toe, wordt ik dan met mijn neus op de feiten gedrukt, dat niettegenstaande hun gedrag, hun gevoelens daaromtrent wel heel anders zijn.
Gisteren ging ik dus naar Brugge, en de bedoeling was dat Ante bij mamie ging blijven, en Kobe zou ik dinsdag (na zijn testen bij de kine) na brengen. Ik had het hen ook gevraagd wat ze wouden, en ze hadden het zo gekozen. Kobe kan er van genieten om alleen te zijn, en hangt ook heel erg aan mij, dus het leek mij ook logisch dat hij voor die optie had gekozen. Ik zat er eerder mee in dat Ante het niet zo goed ging vinden, maar die vond het ok zei hij. Heel de namiddag is Kobe eigenlijk wel redelijk stil (we dachten dat hij ook buikgriep aan het krijgen was zoals Stan). Op het moment dat ik vertrek, geef ik nog een dikke knuffel aan Ante, en Kobe, jaloers als hij is, komt er hem tussen wringen. Ik zeg: Kobe, ik ben nu even met Ante bezig, ik zal straks me met jou bezig houden. Hij kwaad natuurlijk en begint te huilen. Ik negeer hem een tijdje, en dan vraag ik aan hem wat er is. En dan komt het er uit: ik wil ook bij mamie blijven! En dan geeft hij er een uitleg aan, dat hij mij zo vaak ziet, en mamia niet, maar hij zegt dus niet dat het voor Ante is. Alhoewel ik zeker ben dat dat de reden is, want ze waren al twee dagen heel close geweest.
Bon, mij niet gelaten, er was toch al bagage mee voor Ante, dus dat is geen probleem. Mamie vindt het ook allemaal ok, dus ik heb ze daar dan maar alletwee gelaten.
Ik verbaas me er nog vaak over hoe sterk en speciaal hun relatie is, en een of twee eiïg heeft daar niks mee te maken. Ze doen wel of ze onder elkaar kunnen, maar dat is vaak maar schijn. Ik hou mijn hart vast voor volgend schooljaar, als ze apart in de klas zullen zitten... Nu zeggen ze dat alles ok is, maar ik vrees dat het moment dat ze dan elk bij een andere juf zullen moeten gaan, voor drama zal zorgen. Zal al maar eens gaan vragen bij de directeur, of er een mogelijkheid is in de loop van het schooljaar om ze toch nog te veranderen. Ik ben er van overtuigd dat het ze goed zal doen om apart te zijn, maar als ze doodongelukkig zijn daardoor, dan hoeft het voor mij niet!
Dus nu heb ik het kot voor mij alleen! Ben nog aan het genieten van de rust, en zal mijn leven weer een beetje op orde brengen, en een heleboel taakjes die ik op de lange baan had geschoven, oplossen.
V.
En dan mijn titel: de meesten weten wel dat ante en kobe duidelijk twee-eiïg zijn (andere haarkleur), maar hun gedrag is vaak heel close. En dan niet in de zin dat ze heel de tijd aan elkaar hangen (alhoewel dat ook soms gebeurd). Ook op school funcioneren ze goed zonder elkaar, en lijken er geen probleem van te maken dat als de klas gesplitst wordt (enkele uren per week), ze elke in een andere groep zitten. En af en toe, wordt ik dan met mijn neus op de feiten gedrukt, dat niettegenstaande hun gedrag, hun gevoelens daaromtrent wel heel anders zijn.
Gisteren ging ik dus naar Brugge, en de bedoeling was dat Ante bij mamie ging blijven, en Kobe zou ik dinsdag (na zijn testen bij de kine) na brengen. Ik had het hen ook gevraagd wat ze wouden, en ze hadden het zo gekozen. Kobe kan er van genieten om alleen te zijn, en hangt ook heel erg aan mij, dus het leek mij ook logisch dat hij voor die optie had gekozen. Ik zat er eerder mee in dat Ante het niet zo goed ging vinden, maar die vond het ok zei hij. Heel de namiddag is Kobe eigenlijk wel redelijk stil (we dachten dat hij ook buikgriep aan het krijgen was zoals Stan). Op het moment dat ik vertrek, geef ik nog een dikke knuffel aan Ante, en Kobe, jaloers als hij is, komt er hem tussen wringen. Ik zeg: Kobe, ik ben nu even met Ante bezig, ik zal straks me met jou bezig houden. Hij kwaad natuurlijk en begint te huilen. Ik negeer hem een tijdje, en dan vraag ik aan hem wat er is. En dan komt het er uit: ik wil ook bij mamie blijven! En dan geeft hij er een uitleg aan, dat hij mij zo vaak ziet, en mamia niet, maar hij zegt dus niet dat het voor Ante is. Alhoewel ik zeker ben dat dat de reden is, want ze waren al twee dagen heel close geweest.
Bon, mij niet gelaten, er was toch al bagage mee voor Ante, dus dat is geen probleem. Mamie vindt het ook allemaal ok, dus ik heb ze daar dan maar alletwee gelaten.
Ik verbaas me er nog vaak over hoe sterk en speciaal hun relatie is, en een of twee eiïg heeft daar niks mee te maken. Ze doen wel of ze onder elkaar kunnen, maar dat is vaak maar schijn. Ik hou mijn hart vast voor volgend schooljaar, als ze apart in de klas zullen zitten... Nu zeggen ze dat alles ok is, maar ik vrees dat het moment dat ze dan elk bij een andere juf zullen moeten gaan, voor drama zal zorgen. Zal al maar eens gaan vragen bij de directeur, of er een mogelijkheid is in de loop van het schooljaar om ze toch nog te veranderen. Ik ben er van overtuigd dat het ze goed zal doen om apart te zijn, maar als ze doodongelukkig zijn daardoor, dan hoeft het voor mij niet!
Dus nu heb ik het kot voor mij alleen! Ben nog aan het genieten van de rust, en zal mijn leven weer een beetje op orde brengen, en een heleboel taakjes die ik op de lange baan had geschoven, oplossen.
V.
zondag 5 april 2009
twijfels
Het is alweer een tijdje geleden dat ik hier nog eens geweest ben. Niet dat er niets gebeurd is, maar de tijd ontbrak me gewoon.
Heb er een heel hectische week opzitten (tja, weeral rapporten maken), en na een opleiding had ik het lunineus idee om in volle actie, nog een paar veranderingen door te voeren aan de rapporten. Bij deze een les geleerd: als dingen goed lopen, ga je niet dingen veranderen twee uur voordat je resultaat moet hebben. Na mijn aanpassingen, deed de database vreemd (wsl niet zo vreemd hoor, maar had er teveel aan geprutst), en kreeg ik een foutmelding. Na een telefoontje met de helpdesk, tot de conclussie gekomen dat ze het ook niet konden oplossen. Met een truukje heb ik het kunnen omzeilen. De rapporten zal ik dus eens volledig restylen in de grote vakantie!
En in al die stress, wordt stan opeens ziek woensdagnamiddag. Overgeven, en sinds donderdagnacht ook diarree. Hij is dan twee dagen niet naar school gegaan, maar zaterdag vertrok hij op paaskamp. We hebben heel lang gewacht om te beslissen wat we zouden doen (eigenlijk tot de zaterdagmorgen getwijfeld), maar hij wou zo graag mee, en vorig weekend waren we hem moeten gaan halen omdat hij ziek was (hij is dus nog maar enkel ziek geweest die twee keer..), dat we beslisten om hem toch mee te laten gaan. Hij had enkel nog diarree, maar met imodium was het redelijk onder controle. Ik had echter maar twee pilletjes meer, en ze vertrokken al om 8.30 met de trein, zodat ik niet nog naar de apotheek kon om extra pilletjes...
Zaterdagavond dan telefoon gekregen van een leidster, om te vragen of ze er nog mochten bijkopen, want hij had nog steeds diarree. Heb wel gevraagd of hij kon mee functioneren in de groep, en dat was geen probleem volgens haar.
En dan zijn de twijfels begonnen: hebben we er wel goed aangedaan om hem mee te sturen, wat al hij daar iedereen besmet, wat als hij zoals thuis 's nachts wakker wordt om naar het toilet te gaan, wat gaan ze wel niet denken van mij: een ziek kind meesturen op kamp...
Ik ga er van uit: geen nieuws is goed nieuws, maar ik verwacht me dus elk moment aan een telefoon van de leiding met de vraag om hem te komen halen (en ocharme, hij wou zo graag mee). Ik moet het er niet bij zeggen zeker dat ik niet goed geslapen heb vannacht...
Ook nog goed nieuws: er is weer speelstraat de ganse vakantie in onze straat, en kobe heeft gisteren onder lichte dwang beslist om zonder zijwieltjes te fietsen!
Straks vertrekken we naar Brugge, en Ante blijft dan bij mijn mama om morgen met haar naar haar caravan te gaan (in Stekene). Kobe blijft nog tot dinsdag bij mij, omdat hij dinsdag getest wordt bij een kinesist ivm zijn fijne motoriek. Dinsdagavond breng ik hem dan ook naar Stekene.
Dondardag ga ik dan ante halen, want dan moet hij op zijn wekelijkse afspraak met de kinesiste, en komt stan ook terug van kamp. 's avonds gaan ze dan allebei nog een nachtje in Stekene gaan slapen.
Sinds gistermorgen zijn dus ante en kobe hier alleen, en wat een rust. Zij kunnen echt uren met elkaar samen spelen, delen alles zonder ruzie, en zijn super flink! Het mag gezegd worden: er zijn ook voordelen aan een tweeling!
V.
Heb er een heel hectische week opzitten (tja, weeral rapporten maken), en na een opleiding had ik het lunineus idee om in volle actie, nog een paar veranderingen door te voeren aan de rapporten. Bij deze een les geleerd: als dingen goed lopen, ga je niet dingen veranderen twee uur voordat je resultaat moet hebben. Na mijn aanpassingen, deed de database vreemd (wsl niet zo vreemd hoor, maar had er teveel aan geprutst), en kreeg ik een foutmelding. Na een telefoontje met de helpdesk, tot de conclussie gekomen dat ze het ook niet konden oplossen. Met een truukje heb ik het kunnen omzeilen. De rapporten zal ik dus eens volledig restylen in de grote vakantie!
En in al die stress, wordt stan opeens ziek woensdagnamiddag. Overgeven, en sinds donderdagnacht ook diarree. Hij is dan twee dagen niet naar school gegaan, maar zaterdag vertrok hij op paaskamp. We hebben heel lang gewacht om te beslissen wat we zouden doen (eigenlijk tot de zaterdagmorgen getwijfeld), maar hij wou zo graag mee, en vorig weekend waren we hem moeten gaan halen omdat hij ziek was (hij is dus nog maar enkel ziek geweest die twee keer..), dat we beslisten om hem toch mee te laten gaan. Hij had enkel nog diarree, maar met imodium was het redelijk onder controle. Ik had echter maar twee pilletjes meer, en ze vertrokken al om 8.30 met de trein, zodat ik niet nog naar de apotheek kon om extra pilletjes...
Zaterdagavond dan telefoon gekregen van een leidster, om te vragen of ze er nog mochten bijkopen, want hij had nog steeds diarree. Heb wel gevraagd of hij kon mee functioneren in de groep, en dat was geen probleem volgens haar.
En dan zijn de twijfels begonnen: hebben we er wel goed aangedaan om hem mee te sturen, wat al hij daar iedereen besmet, wat als hij zoals thuis 's nachts wakker wordt om naar het toilet te gaan, wat gaan ze wel niet denken van mij: een ziek kind meesturen op kamp...
Ik ga er van uit: geen nieuws is goed nieuws, maar ik verwacht me dus elk moment aan een telefoon van de leiding met de vraag om hem te komen halen (en ocharme, hij wou zo graag mee). Ik moet het er niet bij zeggen zeker dat ik niet goed geslapen heb vannacht...
Ook nog goed nieuws: er is weer speelstraat de ganse vakantie in onze straat, en kobe heeft gisteren onder lichte dwang beslist om zonder zijwieltjes te fietsen!
Straks vertrekken we naar Brugge, en Ante blijft dan bij mijn mama om morgen met haar naar haar caravan te gaan (in Stekene). Kobe blijft nog tot dinsdag bij mij, omdat hij dinsdag getest wordt bij een kinesist ivm zijn fijne motoriek. Dinsdagavond breng ik hem dan ook naar Stekene.
Dondardag ga ik dan ante halen, want dan moet hij op zijn wekelijkse afspraak met de kinesiste, en komt stan ook terug van kamp. 's avonds gaan ze dan allebei nog een nachtje in Stekene gaan slapen.
Sinds gistermorgen zijn dus ante en kobe hier alleen, en wat een rust. Zij kunnen echt uren met elkaar samen spelen, delen alles zonder ruzie, en zijn super flink! Het mag gezegd worden: er zijn ook voordelen aan een tweeling!
V.
zaterdag 7 maart 2009
Wat een weekje hebben we achter de rug: op het einde leek het hier wel een ziekenboeg, met ante en ik die een angina hebben, stan klaagt een beetje van keelpijn, maar hij blijft precies daarbij. Ondertussen medicijnen gekregen van de dokter, en het is nog niet over, maar met pijnstillers en ontstekingremmers lijkt alles voorlopig onder controle (heb voor het geval het nodig zou zijn, voor mij en ante een voorschrift voor AB, maar het lijkt er op dat we het te boven zullen komen zonder).
Zoals te verwachten was het deze week een heel drukke week op school. Er waren momenten dat de lerarenkamer precies half vol zat met stagiairs. Heb een aantal plooien moeten glad strijken, en voorlopig lijkt het allemaal goed te lopen. Het wordt wel hoog tijd dat de twee hogescholen in gent (artevelde en hogeschool gent) eens samen overleggen over hun stageperiodes, want nu overlapt het zoveel, dat het voor de scholen moeilijk wordt om iedereen te roosteren. Maar wij zijn wsl ook één van de weinige scholen die stagiars hebben uit die twee hogescholen... Artevelde is de katholieke, dus logisch gezien komen er geen stagiars van hen (wij zijn een niet-katholieke school), maar zij hebben als enigste de opleiding voor lk bio-esthetiek-haartooi... Dus al altijd komen er stagiairs van artevelde (maar dus vaak voor praktijk).
Hogeschool Gent is de niet-katholieke, dus logischerwijs hebben wij enkel stagiairs van daar, maar in het verleden hadden we bijna nooit stagiairs van daar. (iemand met duidelijk CD&V stempel bij ons op school hield die allemaal tegen). Nu is de situatie dus gecorrigeerd.
Komt daarbij dat er nog stagiairs zijn van de centra voor volwassenonderwijs (D-cursus vroeger), en je kunt je al voorstellen dat het een zoete inval is bij ons...
Ik ga straks volop groententaarten bakken, zodat we morgen op de tweelingbeurs toch kunnen eten! Voor de verandering dus eens een rustig weekend, waarin we niet weg moeten 's avonds...
V.
Zoals te verwachten was het deze week een heel drukke week op school. Er waren momenten dat de lerarenkamer precies half vol zat met stagiairs. Heb een aantal plooien moeten glad strijken, en voorlopig lijkt het allemaal goed te lopen. Het wordt wel hoog tijd dat de twee hogescholen in gent (artevelde en hogeschool gent) eens samen overleggen over hun stageperiodes, want nu overlapt het zoveel, dat het voor de scholen moeilijk wordt om iedereen te roosteren. Maar wij zijn wsl ook één van de weinige scholen die stagiars hebben uit die twee hogescholen... Artevelde is de katholieke, dus logisch gezien komen er geen stagiars van hen (wij zijn een niet-katholieke school), maar zij hebben als enigste de opleiding voor lk bio-esthetiek-haartooi... Dus al altijd komen er stagiairs van artevelde (maar dus vaak voor praktijk).
Hogeschool Gent is de niet-katholieke, dus logischerwijs hebben wij enkel stagiairs van daar, maar in het verleden hadden we bijna nooit stagiairs van daar. (iemand met duidelijk CD&V stempel bij ons op school hield die allemaal tegen). Nu is de situatie dus gecorrigeerd.
Komt daarbij dat er nog stagiairs zijn van de centra voor volwassenonderwijs (D-cursus vroeger), en je kunt je al voorstellen dat het een zoete inval is bij ons...
Ik ga straks volop groententaarten bakken, zodat we morgen op de tweelingbeurs toch kunnen eten! Voor de verandering dus eens een rustig weekend, waarin we niet weg moeten 's avonds...
V.
maandag 23 februari 2009
Rust
In vergelijking tot mijn vorig blogje is het hier heel wat rustiger. We hebben een weekje verlof, rapporten zijn in orde gekomen voor de lln, even geen troubles met stagiairs (alhoewel, er staan nog een paar troubles on hold)
Ben ondertussen wel bij de NKO-arts geraakt met Ante, en alles is ok: buisjes zijn goed ingegroeid in het trommelvlies, keel ok, enkel neus was nog een beetje gezwollen, maar dat komt ook wel in orde. We merken ook elke dag dat hij veel beter hoort (bvb als er iemand iets fluistert), hij hoort volledige woorden, geen klanken, en zijn samsongehalte is dus aan eht verdwijnen. Ook slaapt hij langer, en hopelijk heeft dit op lange termijn ook een positief invloed op zijn gedrag.
Op school zijn ze volop bezig met de toetertesten, maar dat kan hen precies niet teveel schelen. Moet ook niet hoor, maar stan die was daar zo bewust mee bezig, die twee kleine apen huppelen door het leven, en trekken zich niet teveel aan van alle rompslomp rond hen! (wat een leuke manier om door het leven te stappen!). Heb vorige week ook weer eens opgemerkt dat kobe vaak heel doelbewust dingen fout zegt. Ze waren aan tafel bezig over de burgemeester van Gent, en ze vroegen of ik zijn naam kendde. Ik vroeg of zij het wistten en kobe zijn direct met een grote smile: Daniëlla, Daniëlla (het is daniël). Hij weet het dus, maar zegt het express verkeerd. Ocharme juf Aylin, waar hij volgend jaar zal bijzitten!
Zaterdagnamiddag was er geen scouts (leidersweekend) en zijn we nog eens naar planckendael gereden. Het was er heel rustig, kinderen hebben genoten. Zo hebben ze zeker een kwartier naar de bonobo's staan kijken, vonden ze super! (meestal moet je daar drummen om iets te zien als ze binnen zitten).
Zondagavond gingen we naar de pop poll, dus kinderen gingen avondje logeren bij tante L en hun favoriete nichtje Inneke. Tante L en nonkel B moeten wel werken, maar inneke heeft vakantie, dus ze stelde voor om ze nog iets langer te laten blijven. Dat vonden de kinderen geen probleem! Dus tot dinsdagavond blijven ze in Ninove. (en ondertussen gaat stan ook een nachtje bij zijn meter slapen, tante N.) Deze morgen heb ik er al van geprofiteerd en lekker lang uitgeslapen. (en ik hoorde via FB van Inneke dat ante vroeg wakker was ;) ). Morgen nog eens uitslapen! Echt vakantie!
Als ze terugkomen, heb ik een verrassing: een hele nieuwe speelhoek, ben net de kasten gaan kopen in Ikea (op een half uurtje was ik terug, super ikea in Gent!). Hopelijk vinden ze het mooi.
Gisteravond dus naar het sportpaleis voor de pop poll. Heb genoten van enkele optredens zoals Milow, CPX, Jasper Erkens, novastar,... Deus mocht alles afsluiten, en toen ze opkwamen ergerde ik me alweer te pletter aan die arrogante houding van Tom Barman (saf in de bek, terwijl er niemand binnen mag roken,...). Maar wat een optreden (een klein uurtje). Damm, die zijn echt goed! (had ze nog nooit live gezien ook). Achteraf mijn mening aangepast: ok, ik neem de houding erbij, ze zijn gewoon supergoed!
V.
Ben ondertussen wel bij de NKO-arts geraakt met Ante, en alles is ok: buisjes zijn goed ingegroeid in het trommelvlies, keel ok, enkel neus was nog een beetje gezwollen, maar dat komt ook wel in orde. We merken ook elke dag dat hij veel beter hoort (bvb als er iemand iets fluistert), hij hoort volledige woorden, geen klanken, en zijn samsongehalte is dus aan eht verdwijnen. Ook slaapt hij langer, en hopelijk heeft dit op lange termijn ook een positief invloed op zijn gedrag.
Op school zijn ze volop bezig met de toetertesten, maar dat kan hen precies niet teveel schelen. Moet ook niet hoor, maar stan die was daar zo bewust mee bezig, die twee kleine apen huppelen door het leven, en trekken zich niet teveel aan van alle rompslomp rond hen! (wat een leuke manier om door het leven te stappen!). Heb vorige week ook weer eens opgemerkt dat kobe vaak heel doelbewust dingen fout zegt. Ze waren aan tafel bezig over de burgemeester van Gent, en ze vroegen of ik zijn naam kendde. Ik vroeg of zij het wistten en kobe zijn direct met een grote smile: Daniëlla, Daniëlla (het is daniël). Hij weet het dus, maar zegt het express verkeerd. Ocharme juf Aylin, waar hij volgend jaar zal bijzitten!
Zaterdagnamiddag was er geen scouts (leidersweekend) en zijn we nog eens naar planckendael gereden. Het was er heel rustig, kinderen hebben genoten. Zo hebben ze zeker een kwartier naar de bonobo's staan kijken, vonden ze super! (meestal moet je daar drummen om iets te zien als ze binnen zitten).
Zondagavond gingen we naar de pop poll, dus kinderen gingen avondje logeren bij tante L en hun favoriete nichtje Inneke. Tante L en nonkel B moeten wel werken, maar inneke heeft vakantie, dus ze stelde voor om ze nog iets langer te laten blijven. Dat vonden de kinderen geen probleem! Dus tot dinsdagavond blijven ze in Ninove. (en ondertussen gaat stan ook een nachtje bij zijn meter slapen, tante N.) Deze morgen heb ik er al van geprofiteerd en lekker lang uitgeslapen. (en ik hoorde via FB van Inneke dat ante vroeg wakker was ;) ). Morgen nog eens uitslapen! Echt vakantie!
Als ze terugkomen, heb ik een verrassing: een hele nieuwe speelhoek, ben net de kasten gaan kopen in Ikea (op een half uurtje was ik terug, super ikea in Gent!). Hopelijk vinden ze het mooi.
Gisteravond dus naar het sportpaleis voor de pop poll. Heb genoten van enkele optredens zoals Milow, CPX, Jasper Erkens, novastar,... Deus mocht alles afsluiten, en toen ze opkwamen ergerde ik me alweer te pletter aan die arrogante houding van Tom Barman (saf in de bek, terwijl er niemand binnen mag roken,...). Maar wat een optreden (een klein uurtje). Damm, die zijn echt goed! (had ze nog nooit live gezien ook). Achteraf mijn mening aangepast: ok, ik neem de houding erbij, ze zijn gewoon supergoed!
V.
donderdag 12 februari 2009
where is my mind?
Ken je dat liedje van de pixies? Zo voel ik me al een hele week. Heb super veel dingen te doen, thuis en op het werk, met als resultaat dat mijn hoofd af en toe dienst weigert, en ik dingen gewoon vergeet.
Zo ben ik er in geslaagd om deze week de afspraak bij de NKO-arts voor ante als nacontrole gewoon compleet vergeten. Het was pas 24 uur later dat ik er aan dacht... Deze morgen gebeld om me te excuseren en nieuwe afspraak te maken, en gelukkig is het een schatje van een dokter, dus ze begreep het. (en nu het zo'n schatje is, ga ik volgende week ook een vragen om mezelf eens te onderzoeken, want mijn stem ziet redelijk af van mijn job).
Op school een heel hectische week al achter de rug, met lange klassenraad (tot 21.35h!), heel veel andere vergaderingen, rapporten die moeten in orde zijn, en heel veel emoties. Vanavond nog een klassenraad, maar hopelijk gaat die een beetje vlugger!
Ik had deze week maar 6 uur les die ikzelf moet geven (heb ook 4 uur een stagiair voor het moment), en zelfs dat is er teveel aan. Ik geef mijn lessen precies tussen de soep en de patatten, er zijn zoveel andere dingen waar ik bij moet zijn, terwijl het lesgeven toch eigenlijk mijn hoofdbezigheid zou moeten zijn... Och ja, nog een weekje na deze week, en dan een weekje vakantie.
Gisteren de jongens hun haren een beetje laten kortwieken (niet teveel hoor), en daarna zijn we ons gaan uitleven op het speelplein aan de blaarmeersen. Het weer werktte niet echt mee (er was nochtthans een zonnetje toen we vertrokken), dus we verlangen vurig naar de lente (en de zomer). Ze zijn hier trouwens aan het einde van de straat een heel nieuw park aan het aanleggen, met een mega speeltuin. Die plannen waren er al, toen we hier kwamen wonen (ondertussen al 7 jaar geleden), en eindelijk ziet het er naar uit dat het dit jaar afgewerkt zal zijn. Een speelplein op 100 m van ons huis, is echt wel super!
V.
Zo ben ik er in geslaagd om deze week de afspraak bij de NKO-arts voor ante als nacontrole gewoon compleet vergeten. Het was pas 24 uur later dat ik er aan dacht... Deze morgen gebeld om me te excuseren en nieuwe afspraak te maken, en gelukkig is het een schatje van een dokter, dus ze begreep het. (en nu het zo'n schatje is, ga ik volgende week ook een vragen om mezelf eens te onderzoeken, want mijn stem ziet redelijk af van mijn job).
Op school een heel hectische week al achter de rug, met lange klassenraad (tot 21.35h!), heel veel andere vergaderingen, rapporten die moeten in orde zijn, en heel veel emoties. Vanavond nog een klassenraad, maar hopelijk gaat die een beetje vlugger!
Ik had deze week maar 6 uur les die ikzelf moet geven (heb ook 4 uur een stagiair voor het moment), en zelfs dat is er teveel aan. Ik geef mijn lessen precies tussen de soep en de patatten, er zijn zoveel andere dingen waar ik bij moet zijn, terwijl het lesgeven toch eigenlijk mijn hoofdbezigheid zou moeten zijn... Och ja, nog een weekje na deze week, en dan een weekje vakantie.
Gisteren de jongens hun haren een beetje laten kortwieken (niet teveel hoor), en daarna zijn we ons gaan uitleven op het speelplein aan de blaarmeersen. Het weer werktte niet echt mee (er was nochtthans een zonnetje toen we vertrokken), dus we verlangen vurig naar de lente (en de zomer). Ze zijn hier trouwens aan het einde van de straat een heel nieuw park aan het aanleggen, met een mega speeltuin. Die plannen waren er al, toen we hier kwamen wonen (ondertussen al 7 jaar geleden), en eindelijk ziet het er naar uit dat het dit jaar afgewerkt zal zijn. Een speelplein op 100 m van ons huis, is echt wel super!
V.
dinsdag 3 februari 2009
enkele foto's
Omdat het alweer een tijdje geleden is, nog enkele foto's van de drie monstertjes... Dit deden we op een zondagmorgen: 
zondag 1 februari 2009
Ante
Zoals de meesten wel weten ondertussen moest ante afgelopen vrijdag naar het ziekenhuis. Poliepen eruit en diabolo's er in.
Ik had van de dokter een boekje meegekregen om voor te lezen over een dagje in het dagziekenhuis. Ik heb het een week op voorhand volledig voorgelezen, met kobe en stan erbij, zodat ze goed wisten wat er ging gebeuren. De rest van de week hebben we er niet teveel meer over gepraat, om hem niet te veel op te winden. (wat naturlijk resulteerde in de nacht van woensdag op donderdag een nacht vol dromen over het ziekenhuis bij mij)
Donderdagavond was tante Kat blijven slapen, zodat ze 's morgens direct mee kon naar het ziekenhuis. Hij moest om 7.20 nuchter binnen gaan, is hier gewoon om het hoekje, dus we zijn er gewoon naar gestapt. Ante zag het volledig zitten, vond het een groot avontuur.
Na de inschrijvingen, naar het dagzieknhuis gegaan, waar hij een groot bed kreeg (trots dat hij was, de verpleegster vroeg nog of hij niet liever een spijlenbed wou, maar daar moest hij niet van weten). En dan begon het wachten... Even heeft hij TV gekeken, dan kreeg hij een ziekenhuishemdje om aan te doen, en een suppo dafalgan (ik denk preventief tegen de pijn). Ondertussen had hij een vriendje bijgekregen op de kamer, en jongentje, bijna even oud, ook voor diabolo's. Na nog wat spelletjes, werd opeeens de kamergenoot opgehaald. Was niet echt naar de zin van Ante, want hij was wel eerder in het ziekenhuis, maar blijkbaar bepaalt de dokter de volgorde van opereren...
Tante Kat is dan nog begonnen een stripje van Jommeke voor te lezen, en om 9.30 was het eindelijk aan hem. Ik mocht mee tot in de OK, en ben bij hem gebleven tot hij in slaap was. Ging heel vlot, hij werktte goed mee. Na een half uurtje, werd ik verwittigd dat hij aan het wakker worden was, en dus naar recovery mocht gaan.
Daar was het nogal heftig! Toen ik toe kwam, was hij nog half slapend, was hij constant aan het hoesten, en bleef hij geen 2 seconden stil zitten/liggen. Na een minuut of 5 begon hij wat beter wakker te worden, maar de frustraties werden alleen maar groter: zijn baxter in zijn hand werktte op zijn zenuwen (die heeft hij enkele keren proberen uit te trekken), en hij zei dat hij oorpijn had. Zeggen is een eufemisme... Hij brulde het uit, voor heel de zaal: ik heb oorpijn!!! Het was volledig ante, maar zijn karakter was gewoon 10 keer uitvergroot. Ocharme de mijnheer die naast hem lag wakker te worden op recovery, het zal geen rustig ontwaakmoment geweest zijn voor hem. Pas na een half uur, was hij wat kalmer en mocht hij naar zijn kamer, waar hij dan ook junifen kreeg.
Die baxter bleef hem lastig vallen, zijn oorpijn ging volgens hem ook niet weg, en elke keer dat hij in slaap ging vallen, werzette hij zich heftig door weer te beginnen over de baxter, oren, ...
Om hem af te leiden wouden we hem laten kleuren (de verpleegster had kleurpotloden en kleurplaten gebracht), maar dat was een slecht plan: zijn baxter zat in zijn linkerhand, maar aangezien hij links is, begon het weer van vooraf aan zijn gezeur over de baxter...
De dokter is nog eens langs gekomen met een verslagje: alles is goed verlopen, hij heeft wel een heel nauwe gehoorgang, waardoor het moeilijk werken was voor haar, en er zat heel wat vocht en slijm achter zijn trommelvlies. (wat het gehoorverlies verklaart, maar dat wistten we al). Poliep was ook redelijk groot en volgens de dokter ook ziek, dus goed dat hij weggehaald is.
Na een ijsje, en nog eens een check-up van de dokter in zijn keel, mocht hij naar huis. Het was toen 12.30, dus alles is vlot gegaan.
In de namiddag is zijn oma nog langsgekomen, en ook zijn peter heeft nog een bezoekje gebracht. En hij genoot natuurlijk van alle aandacht. Overdag wou hij nog niet veel eten, maar 's avonds heeft hij drie boterhammen gegeten!
Zaterdag was hij al heel wat beter, maar voor de zekerheid is hij toch nog niet gaan klimmen, en ook niet naar de scouts gegaan.
Toen we kobe en stan gingen halen in de klimzaal, kwam de lesgever van stan vragen of hij niet een groep hoger wou gaan. Hij is blijkbaar heel gemotiveerd voor het klimmen, kan het ook redelijk goed, en is dus geselecteerd om iets intensiever te trainen. Op zaterdag blijft hij de gewone les volgen (die heel speels is telkens), en wsl op donderdag komt er een extra training, specifiek op techniek. Hij ziet het zitten om het te doen (alleen het uur valt wat tegen, van 18.30 tot 20.00, dus wel laat), dus van ons mag hij het doen. Doet me er weer van dromen om met te kinderen eens te gaan klimmen in fontainbleau. Is mss iets voor deze zomer.
V.
Ik had van de dokter een boekje meegekregen om voor te lezen over een dagje in het dagziekenhuis. Ik heb het een week op voorhand volledig voorgelezen, met kobe en stan erbij, zodat ze goed wisten wat er ging gebeuren. De rest van de week hebben we er niet teveel meer over gepraat, om hem niet te veel op te winden. (wat naturlijk resulteerde in de nacht van woensdag op donderdag een nacht vol dromen over het ziekenhuis bij mij)
Donderdagavond was tante Kat blijven slapen, zodat ze 's morgens direct mee kon naar het ziekenhuis. Hij moest om 7.20 nuchter binnen gaan, is hier gewoon om het hoekje, dus we zijn er gewoon naar gestapt. Ante zag het volledig zitten, vond het een groot avontuur.
Na de inschrijvingen, naar het dagzieknhuis gegaan, waar hij een groot bed kreeg (trots dat hij was, de verpleegster vroeg nog of hij niet liever een spijlenbed wou, maar daar moest hij niet van weten). En dan begon het wachten... Even heeft hij TV gekeken, dan kreeg hij een ziekenhuishemdje om aan te doen, en een suppo dafalgan (ik denk preventief tegen de pijn). Ondertussen had hij een vriendje bijgekregen op de kamer, en jongentje, bijna even oud, ook voor diabolo's. Na nog wat spelletjes, werd opeeens de kamergenoot opgehaald. Was niet echt naar de zin van Ante, want hij was wel eerder in het ziekenhuis, maar blijkbaar bepaalt de dokter de volgorde van opereren...
Tante Kat is dan nog begonnen een stripje van Jommeke voor te lezen, en om 9.30 was het eindelijk aan hem. Ik mocht mee tot in de OK, en ben bij hem gebleven tot hij in slaap was. Ging heel vlot, hij werktte goed mee. Na een half uurtje, werd ik verwittigd dat hij aan het wakker worden was, en dus naar recovery mocht gaan.
Daar was het nogal heftig! Toen ik toe kwam, was hij nog half slapend, was hij constant aan het hoesten, en bleef hij geen 2 seconden stil zitten/liggen. Na een minuut of 5 begon hij wat beter wakker te worden, maar de frustraties werden alleen maar groter: zijn baxter in zijn hand werktte op zijn zenuwen (die heeft hij enkele keren proberen uit te trekken), en hij zei dat hij oorpijn had. Zeggen is een eufemisme... Hij brulde het uit, voor heel de zaal: ik heb oorpijn!!! Het was volledig ante, maar zijn karakter was gewoon 10 keer uitvergroot. Ocharme de mijnheer die naast hem lag wakker te worden op recovery, het zal geen rustig ontwaakmoment geweest zijn voor hem. Pas na een half uur, was hij wat kalmer en mocht hij naar zijn kamer, waar hij dan ook junifen kreeg.
Die baxter bleef hem lastig vallen, zijn oorpijn ging volgens hem ook niet weg, en elke keer dat hij in slaap ging vallen, werzette hij zich heftig door weer te beginnen over de baxter, oren, ...
Om hem af te leiden wouden we hem laten kleuren (de verpleegster had kleurpotloden en kleurplaten gebracht), maar dat was een slecht plan: zijn baxter zat in zijn linkerhand, maar aangezien hij links is, begon het weer van vooraf aan zijn gezeur over de baxter...
De dokter is nog eens langs gekomen met een verslagje: alles is goed verlopen, hij heeft wel een heel nauwe gehoorgang, waardoor het moeilijk werken was voor haar, en er zat heel wat vocht en slijm achter zijn trommelvlies. (wat het gehoorverlies verklaart, maar dat wistten we al). Poliep was ook redelijk groot en volgens de dokter ook ziek, dus goed dat hij weggehaald is.
Na een ijsje, en nog eens een check-up van de dokter in zijn keel, mocht hij naar huis. Het was toen 12.30, dus alles is vlot gegaan.
In de namiddag is zijn oma nog langsgekomen, en ook zijn peter heeft nog een bezoekje gebracht. En hij genoot natuurlijk van alle aandacht. Overdag wou hij nog niet veel eten, maar 's avonds heeft hij drie boterhammen gegeten!
Zaterdag was hij al heel wat beter, maar voor de zekerheid is hij toch nog niet gaan klimmen, en ook niet naar de scouts gegaan.
Toen we kobe en stan gingen halen in de klimzaal, kwam de lesgever van stan vragen of hij niet een groep hoger wou gaan. Hij is blijkbaar heel gemotiveerd voor het klimmen, kan het ook redelijk goed, en is dus geselecteerd om iets intensiever te trainen. Op zaterdag blijft hij de gewone les volgen (die heel speels is telkens), en wsl op donderdag komt er een extra training, specifiek op techniek. Hij ziet het zitten om het te doen (alleen het uur valt wat tegen, van 18.30 tot 20.00, dus wel laat), dus van ons mag hij het doen. Doet me er weer van dromen om met te kinderen eens te gaan klimmen in fontainbleau. Is mss iets voor deze zomer.
V.
zondag 25 januari 2009
rustig
Voor het eerst in lange tijd hebben we nog eens een weekend waar er niets te doen is. Alhoewel dat natuurlijk altijd relatief is hier! (vrijdag zwemmen, zaterdagmorgen klimmen, zaterdagnamiddag scouts, zondag Brugge) ;)
We hadden het slechte plan om de kinderen bij ons te laten slapen. Vrijdagnacht sliep ik in ons bed met Ante, Kris sliep bij stan en kobe. Om 5.00 was ante klaar wakker en wou hij beginnen knuffelen. Grr, dan kan je niet kwaad zijn, want hij is super lief, maar toch wil je slapen! Geradbraakt ben ik dan maar opgestaan. In de namiddag heb ik toch een middagdut gedaan, om te bekomen!
Zaterdagnacht heeft kris met stan en ante in ons bed geslapen, ik met kobe in hun kamer. En alweer niet goed geslapen. Om 6.20 kwam kobe bij mij in bed liggen om te knuffelen. Grr alweer! Tot ik beneden kwam en aan kris vroeg hoe het bij hem was geweest: om 4.10 waren stan en ante wakker! Tot zover het experiment, en wordt in lange tijd niet meer herhaald!
Ben vorige week begonnen om een nieuwe website te maken voor mijn school. Heb vorig jaar eens een korte opleiding gevolgd van drupal, en ben eindelijk eens in actie geschoten. Heb vrijdag een ganse dag me er in gesmeten, en het is een klein beetje aan het lukken. Als hij op punt staat, geef ik wel eens de url! (voor wie nu de naam van mijn school googelt, komt op de oude site terecht, dus doe geen moeite)
De komende weken zullen trouwens weer super druk zijn op school. Morgen beginnen de derdejaars stagiairs van Artevelde aan hun 6 weken stage. En aangezien ik stagebegeleidster ben, zal ik heel wat extra werk hebben. Is niet zo erg hoor, hoort bij mijn taken pakket, ik werk wel full-time, maar geef maar 11 uur les (21 uur is fulltime). Ik heb dus nog een heleboel andere uren, waaronder 8 uur ict en 2 uur begeleiding stagiars en nieuwe lk. Ook is er binnenkort weer een tussentijds rapport, dus daar heb ik ook nog wat werk aan. Heb me trouwens vorige week ingeschreven voor een opleiding over de rapporten (wel 2 dagen in Antwerpen), dus daarna ga ik eindelijk weten wat ik eigenlijk al een half jaar aan het doen ben ;) tja, in het onderwijs wordt je vaak in dingen gesmeten, en krijg je je opleiding als je al een hele tijd bezig bent...
V.
We hadden het slechte plan om de kinderen bij ons te laten slapen. Vrijdagnacht sliep ik in ons bed met Ante, Kris sliep bij stan en kobe. Om 5.00 was ante klaar wakker en wou hij beginnen knuffelen. Grr, dan kan je niet kwaad zijn, want hij is super lief, maar toch wil je slapen! Geradbraakt ben ik dan maar opgestaan. In de namiddag heb ik toch een middagdut gedaan, om te bekomen!
Zaterdagnacht heeft kris met stan en ante in ons bed geslapen, ik met kobe in hun kamer. En alweer niet goed geslapen. Om 6.20 kwam kobe bij mij in bed liggen om te knuffelen. Grr alweer! Tot ik beneden kwam en aan kris vroeg hoe het bij hem was geweest: om 4.10 waren stan en ante wakker! Tot zover het experiment, en wordt in lange tijd niet meer herhaald!
Ben vorige week begonnen om een nieuwe website te maken voor mijn school. Heb vorig jaar eens een korte opleiding gevolgd van drupal, en ben eindelijk eens in actie geschoten. Heb vrijdag een ganse dag me er in gesmeten, en het is een klein beetje aan het lukken. Als hij op punt staat, geef ik wel eens de url! (voor wie nu de naam van mijn school googelt, komt op de oude site terecht, dus doe geen moeite)
De komende weken zullen trouwens weer super druk zijn op school. Morgen beginnen de derdejaars stagiairs van Artevelde aan hun 6 weken stage. En aangezien ik stagebegeleidster ben, zal ik heel wat extra werk hebben. Is niet zo erg hoor, hoort bij mijn taken pakket, ik werk wel full-time, maar geef maar 11 uur les (21 uur is fulltime). Ik heb dus nog een heleboel andere uren, waaronder 8 uur ict en 2 uur begeleiding stagiars en nieuwe lk. Ook is er binnenkort weer een tussentijds rapport, dus daar heb ik ook nog wat werk aan. Heb me trouwens vorige week ingeschreven voor een opleiding over de rapporten (wel 2 dagen in Antwerpen), dus daarna ga ik eindelijk weten wat ik eigenlijk al een half jaar aan het doen ben ;) tja, in het onderwijs wordt je vaak in dingen gesmeten, en krijg je je opleiding als je al een hele tijd bezig bent...
V.
woensdag 21 januari 2009
leuk weekend, met minder leuk einde
Zoals de titel laat vermoeden heb ik er een leuk weekend opzitten.
Vrijdagavond moesten we naar een instuif bij mij op school. Aangezien onze waste oppas (ttz: tante kat) niet kon, dan nog maar eens iemand van de bond laten komen. Het was een jongen, ze hadden hem nog nooit gezien (ik ook niet), maar hij viel al direct in de smaak. Heb al een volgende afspraak geregeld! Na enkele jaren geen instuif, of toch allezins een zwakke versie ervan, was er eindelijk weer eens een feest op school. Heel wat spanningen en onderlingen ruzies maakten dat het niet meer mocht/kon doorgaan, maar een nieuwe verfrissende wind waaide door school, en een aantal jonge collega's hebben een super feest ineen gestoken!
Zaterdagmorgen mocht ik uitslapen van K. en dat heb ik dan ook maar gedaan! In de namiddag, terwijl de kinderen naar de scouts waren, een poging ondernomen om naar ikea te gaan, maar er was al file om op de parking te rijden, dus hebben we maar rechtsomkeer gemaakt (niet letterlijk, want het is daar 1-richting ;) )
's avonds dan naar kristel gereden met de kinderen, want we hadden een moderator vergadering bij kristel. Aangezien we de volgende dag meeting hadden in wechelderzande, kon een logeerpartijtje heel wat km vermijden. Kinderen zijn vlot gaan slapen, we hebben hard en efficient vergadert, en als iedereen weg was, ben ik nog wat blijven kletsen met kristel. Zoals vroeger zelfs in bed nog een heel eind liggen kletsen!
Zondagmorgen dan naar wechelderzande gereden, maar net voor de afrit hoorde ik een knal. Ik keek om en zag het direct: autoruit achteraan volledig gebroken! Gelukkig moesten we niet ver meer en daar aangekomen, was er een vriendelijke man die mij een plastiek heeft geleend voor op de ruit te leggen. Na het bellen van een hulplijn, met de vraag om plakkers en plastiek mee te brengen, zijn we toch naar binnen gegaan. De hulplijn heeft samen met een vriend voor mij de achteruit volledig afgedekt, zodat ik toch naar Gent nog terug kon. K. is gelukkig nog afgekomen, en hij heeft met de kapotte auto gereden (en ik met de kinderen in de andere auto)
Allemaal goed en wel, maar nu was ik volledig immobiel, want mijn fiets stond net bij de fietsenmaker op groot onderhoud. Gelukkig heeft een lieve collega mij naar school gebracht maandag en ook dinsdag (en 's avonds had ik mijn fiets terug)
Ondertussen is er een mannetje van carglass de ruit komen vervangen, en ben ik weer super mobiel!
Gisteren ook stap 2 gedaan voor ante: een bezoekje aan de NKO-arts. Zoals verwacht gaan zijn poliepen er uit, en hij krijgt diabolo's in zijn oren. De operatie is gepland voor volgende vrijdag. Heb het hem uitgelegd, en hij ziet het volledig zitten! Hij kijkt er zelfs naar uit! Hopelijk hebben we achteraf het gewenste resultaat: een ante die beter langer en vaster slaapt, een ante die weer opnieuw goed hoort, een ante die 's nachts droog wordt, en het voornaamste voor mij: een ante die door een betere nachtrust een beter en rustiger gedrag zal vertonen! Op hoop van zegen!
V.
Vrijdagavond moesten we naar een instuif bij mij op school. Aangezien onze waste oppas (ttz: tante kat) niet kon, dan nog maar eens iemand van de bond laten komen. Het was een jongen, ze hadden hem nog nooit gezien (ik ook niet), maar hij viel al direct in de smaak. Heb al een volgende afspraak geregeld! Na enkele jaren geen instuif, of toch allezins een zwakke versie ervan, was er eindelijk weer eens een feest op school. Heel wat spanningen en onderlingen ruzies maakten dat het niet meer mocht/kon doorgaan, maar een nieuwe verfrissende wind waaide door school, en een aantal jonge collega's hebben een super feest ineen gestoken!
Zaterdagmorgen mocht ik uitslapen van K. en dat heb ik dan ook maar gedaan! In de namiddag, terwijl de kinderen naar de scouts waren, een poging ondernomen om naar ikea te gaan, maar er was al file om op de parking te rijden, dus hebben we maar rechtsomkeer gemaakt (niet letterlijk, want het is daar 1-richting ;) )
's avonds dan naar kristel gereden met de kinderen, want we hadden een moderator vergadering bij kristel. Aangezien we de volgende dag meeting hadden in wechelderzande, kon een logeerpartijtje heel wat km vermijden. Kinderen zijn vlot gaan slapen, we hebben hard en efficient vergadert, en als iedereen weg was, ben ik nog wat blijven kletsen met kristel. Zoals vroeger zelfs in bed nog een heel eind liggen kletsen!
Zondagmorgen dan naar wechelderzande gereden, maar net voor de afrit hoorde ik een knal. Ik keek om en zag het direct: autoruit achteraan volledig gebroken! Gelukkig moesten we niet ver meer en daar aangekomen, was er een vriendelijke man die mij een plastiek heeft geleend voor op de ruit te leggen. Na het bellen van een hulplijn, met de vraag om plakkers en plastiek mee te brengen, zijn we toch naar binnen gegaan. De hulplijn heeft samen met een vriend voor mij de achteruit volledig afgedekt, zodat ik toch naar Gent nog terug kon. K. is gelukkig nog afgekomen, en hij heeft met de kapotte auto gereden (en ik met de kinderen in de andere auto)
Allemaal goed en wel, maar nu was ik volledig immobiel, want mijn fiets stond net bij de fietsenmaker op groot onderhoud. Gelukkig heeft een lieve collega mij naar school gebracht maandag en ook dinsdag (en 's avonds had ik mijn fiets terug)
Ondertussen is er een mannetje van carglass de ruit komen vervangen, en ben ik weer super mobiel!
Gisteren ook stap 2 gedaan voor ante: een bezoekje aan de NKO-arts. Zoals verwacht gaan zijn poliepen er uit, en hij krijgt diabolo's in zijn oren. De operatie is gepland voor volgende vrijdag. Heb het hem uitgelegd, en hij ziet het volledig zitten! Hij kijkt er zelfs naar uit! Hopelijk hebben we achteraf het gewenste resultaat: een ante die beter langer en vaster slaapt, een ante die weer opnieuw goed hoort, een ante die 's nachts droog wordt, en het voornaamste voor mij: een ante die door een betere nachtrust een beter en rustiger gedrag zal vertonen! Op hoop van zegen!
V.
vrijdag 16 januari 2009
ongelooflijk
idd ik ben er weer! Sterk van mezelf!
En eigenlijk niet zoveel te melden. Het was een rustige week, kinderen redelijk te doen ;)
Gisteren al geprobeerd om een heleboel telefoontjes te doen en afspraken te regelen voor Ante bij verschillende dokters/andere. Eerste afspraak bij NKO-arts ligt vast op dinsdag. Stap 1 is genomen. Hopelijk zien we vlug verbetering in een aantal dingen.
Deze avond is er personeelsfeest bij mij op school, en voor het eerst in lange tijd komt er nog eens een oppas die de kinderen niet kennen (via de bond). Hopelijk houden ze een beetje hun manieren, en hopelijk heeft hij (jaja, ze zullen blij zijn, weer een jongen!) een beetje haar op zijn tanden.
Ik heb deze week geprobeerd om ze in te schrijven in een sportkampje van Stad Gent voor tijdens de krokus, maar dat is mislukt(het was al volzet). Weet nu niet goed wat te doen... Het begint eignelijk te kriebelen om er een midweekje op uit te trekken met de kinderen. (ik zie ook in mijn agenda dat de maand februari super druk wordt, thuis en op school), dus ik zal er wsl aan toe zijn. Maar alleen met de kinderen zie ik niet zo goed zitten. Niet dat ik ze niet aankan hoor, maar 's avonds zit je dan maar alleen te koekeloeren hé. Dus als er nog iemand mee wil: laat maar weten!
En ja, gesprekje op school dinsdag heeft al zijn vruchten afgeworpen, want Ante wist me reeds te vertellen wat hij extra had gekregen! Het geeft me allezins een goed gevoel, en hopelijk blijft het zo positief evolueren, dan kunnen ze daar op school blijven.
V.
En eigenlijk niet zoveel te melden. Het was een rustige week, kinderen redelijk te doen ;)
Gisteren al geprobeerd om een heleboel telefoontjes te doen en afspraken te regelen voor Ante bij verschillende dokters/andere. Eerste afspraak bij NKO-arts ligt vast op dinsdag. Stap 1 is genomen. Hopelijk zien we vlug verbetering in een aantal dingen.
Deze avond is er personeelsfeest bij mij op school, en voor het eerst in lange tijd komt er nog eens een oppas die de kinderen niet kennen (via de bond). Hopelijk houden ze een beetje hun manieren, en hopelijk heeft hij (jaja, ze zullen blij zijn, weer een jongen!) een beetje haar op zijn tanden.
Ik heb deze week geprobeerd om ze in te schrijven in een sportkampje van Stad Gent voor tijdens de krokus, maar dat is mislukt(het was al volzet). Weet nu niet goed wat te doen... Het begint eignelijk te kriebelen om er een midweekje op uit te trekken met de kinderen. (ik zie ook in mijn agenda dat de maand februari super druk wordt, thuis en op school), dus ik zal er wsl aan toe zijn. Maar alleen met de kinderen zie ik niet zo goed zitten. Niet dat ik ze niet aankan hoor, maar 's avonds zit je dan maar alleen te koekeloeren hé. Dus als er nog iemand mee wil: laat maar weten!
En ja, gesprekje op school dinsdag heeft al zijn vruchten afgeworpen, want Ante wist me reeds te vertellen wat hij extra had gekregen! Het geeft me allezins een goed gevoel, en hopelijk blijft het zo positief evolueren, dan kunnen ze daar op school blijven.
V.
dinsdag 13 januari 2009
Mijn goede voormnemen om meer te bloggen, is precies aan het lukken. Hopelijk hou ik het vol!
Zaterdagavond zijn we naar het verre Zonhoven gereden voor een verjaardagsfeestje. Onderweg hebben we sunny en lully opgepikt, en zijn we ook eerst nog gaan eten. We waren wel een beetje te laat (tja, overbiddelijk hé), maar tijdens de maaltijd was de toon al gezet. Lully was goed in vorm, en tijdens de maaltijd al heel goed gelachen. Op het feestje nog enkele bekenden gezien (en ook enkele grappige persoonlijkheden ;) ). Ik heb gegierd van het lachen, een heel plezante avond gehad! Op de terugweg (die toch een frisse 2 uur duurde) ben ik dan maar begonnen aan mijn nachtrust! Gelukkig is Kris een nachtmens en reed hij met de auto.
Zondag ging ik op bezoek met de kinderen bij mijn mama in Brugge. Die woont eigenlijk heel dicht bij de Damse vaart, en de plannen waren dan ook om op het ijs te gaan. De kinderen waren echter zo lastig en niet te genieten, dat ik geen zin had om met hen naar buiten te komen. Jammer, want nu moeten ze mss nog eens 12 jaar wachten vooraleer ze er nog eens opkunnen...
Deze morgen had ik een afspraak op de school van de kinderen, om eens te bekijken welke stappen er allemaal kunnen genomen worden voor Ante. Dit naar aanleiding van de uitslagen van zijn onderzoeken in het COS. Het was een vruchtbaar gesprek, en ik word op de hoogte gehouden van de verdere ontwikkelingen. Mijn mening over een aantal leerkrachten is alleen maar bevestigd, sommige dingen die ik aanvoelde, zijn nu ook bevestigd. Tja, al die jaren stagiairs begeleiden heeft me precies toch een zesde zintuig gegeven over hoe een lk functioneert in een klas. En blijkbaar werkt het zintuig ook als ik als ouder van op afstand sta te observeren...
Straks nog twee uurtjes les, en vanavond nog een vergadering over de eventuele omvorming van het oudercommitee (van de school van de kinderen) naar een ouderraad, zodat er geen verkiezingen moeten komen voor een schoolraad. (warrig allemaal voor mensen die niets met onderwijs te maken hebben, maar te lastig om hier volledig uit te leggen).
Ook leuke vooruitzichten voor het weekend met een personeelsfeest, met aansluitend wsl nog een drankje in stad met vriendinnen, en zaterdag een logeerpartijtje bij kristel met de kids, om zondag dan naar de meeting te kunnen gaan.
V.
Zaterdagavond zijn we naar het verre Zonhoven gereden voor een verjaardagsfeestje. Onderweg hebben we sunny en lully opgepikt, en zijn we ook eerst nog gaan eten. We waren wel een beetje te laat (tja, overbiddelijk hé), maar tijdens de maaltijd was de toon al gezet. Lully was goed in vorm, en tijdens de maaltijd al heel goed gelachen. Op het feestje nog enkele bekenden gezien (en ook enkele grappige persoonlijkheden ;) ). Ik heb gegierd van het lachen, een heel plezante avond gehad! Op de terugweg (die toch een frisse 2 uur duurde) ben ik dan maar begonnen aan mijn nachtrust! Gelukkig is Kris een nachtmens en reed hij met de auto.
Zondag ging ik op bezoek met de kinderen bij mijn mama in Brugge. Die woont eigenlijk heel dicht bij de Damse vaart, en de plannen waren dan ook om op het ijs te gaan. De kinderen waren echter zo lastig en niet te genieten, dat ik geen zin had om met hen naar buiten te komen. Jammer, want nu moeten ze mss nog eens 12 jaar wachten vooraleer ze er nog eens opkunnen...
Deze morgen had ik een afspraak op de school van de kinderen, om eens te bekijken welke stappen er allemaal kunnen genomen worden voor Ante. Dit naar aanleiding van de uitslagen van zijn onderzoeken in het COS. Het was een vruchtbaar gesprek, en ik word op de hoogte gehouden van de verdere ontwikkelingen. Mijn mening over een aantal leerkrachten is alleen maar bevestigd, sommige dingen die ik aanvoelde, zijn nu ook bevestigd. Tja, al die jaren stagiairs begeleiden heeft me precies toch een zesde zintuig gegeven over hoe een lk functioneert in een klas. En blijkbaar werkt het zintuig ook als ik als ouder van op afstand sta te observeren...
Straks nog twee uurtjes les, en vanavond nog een vergadering over de eventuele omvorming van het oudercommitee (van de school van de kinderen) naar een ouderraad, zodat er geen verkiezingen moeten komen voor een schoolraad. (warrig allemaal voor mensen die niets met onderwijs te maken hebben, maar te lastig om hier volledig uit te leggen).
Ook leuke vooruitzichten voor het weekend met een personeelsfeest, met aansluitend wsl nog een drankje in stad met vriendinnen, en zaterdag een logeerpartijtje bij kristel met de kids, om zondag dan naar de meeting te kunnen gaan.
V.
zaterdag 10 januari 2009
het nieuwe jaar
tja,
het einde van het jaar was super druk, dus veel tijd om te bloggen was er niet. Had zelfs in het begin van de kerstvakantie een overdosis computer, en heb een paar dagen mijn computer niet aangestoken (wie had dat ooit gedacht!)
We hebben een drukke, maar leuke kerstvakantie achter de rug, met een heleboel feestjes (zelfs nog een laat verjaardagsfeestje van Stan), en veel uitstapjes (samson en gert kerstshow+zoo, bellewaerde, film in antwerpen (rara met wie?), en natuurlijk een weekje zee). Het was berekoud, maar met voldoende kleren aan, zijn we toch nog vaak naar buiten gegaan.
Ondertussen zijn we weer al een weekje in het normale ritme, en behalve ante die maandagmorgen al om 4.00h wakker was, is de overgang vlot verlopen. Wel zijn ante en kobe al een hele week weer de de beste vriendjes, en is dat niet altijd even leuk voor de mensen in de buurt...
Voor de kerstvakantie mochten ze allebei ook overgaan naar een volgende groep in het zwemmen (de groentjes). Nu zitten ze dus echt in de groepen van de zwemtraining, en mogen ze dus ook twee keer in de week gaan zwemmen. (daar gaan mijn rustige maandagavonden, maar stan mocht ook twee keer in de week als hij bij groen zat, en wat je voor de één doet...)
Gisteren ook het laatste onderzoek gehad in het COS en een bespreking van de resultaten. Er zijn een heleboel dingen aan het licht gekomen (toch goed dat we het gedaan hebben), maar voorlopig geen sprake van ADHD of ADD. Al een pak van mijn hart. We moeten wel een aantal andere maatregelen nemen, die hopelijk een positief effect zullen hebben op zijn gedrag.
Ook gaan we stan en kobe eens naar een kinderpsycholoog sturen, want door de resultaten van ante, vrezen we bij hen ook iets (vrezen is een groot woord hoor: we hebben een vermoeden, en dan is het wel goed om het eens na te kijken, en van daaruit verder te gaan).
Ik ga ze nu klaar maken om te gaan klimmen, want binnen een groot half uur komt een papa van een vriendje hen ophalen. Dan kan ik rustig gaan winkelen, en eten maken. En deze middag hebben ze terug scouts, dus moet nog eens bedenken wat ik dan ga doen.
V.
het einde van het jaar was super druk, dus veel tijd om te bloggen was er niet. Had zelfs in het begin van de kerstvakantie een overdosis computer, en heb een paar dagen mijn computer niet aangestoken (wie had dat ooit gedacht!)
We hebben een drukke, maar leuke kerstvakantie achter de rug, met een heleboel feestjes (zelfs nog een laat verjaardagsfeestje van Stan), en veel uitstapjes (samson en gert kerstshow+zoo, bellewaerde, film in antwerpen (rara met wie?), en natuurlijk een weekje zee). Het was berekoud, maar met voldoende kleren aan, zijn we toch nog vaak naar buiten gegaan.
Ondertussen zijn we weer al een weekje in het normale ritme, en behalve ante die maandagmorgen al om 4.00h wakker was, is de overgang vlot verlopen. Wel zijn ante en kobe al een hele week weer de de beste vriendjes, en is dat niet altijd even leuk voor de mensen in de buurt...
Voor de kerstvakantie mochten ze allebei ook overgaan naar een volgende groep in het zwemmen (de groentjes). Nu zitten ze dus echt in de groepen van de zwemtraining, en mogen ze dus ook twee keer in de week gaan zwemmen. (daar gaan mijn rustige maandagavonden, maar stan mocht ook twee keer in de week als hij bij groen zat, en wat je voor de één doet...)
Gisteren ook het laatste onderzoek gehad in het COS en een bespreking van de resultaten. Er zijn een heleboel dingen aan het licht gekomen (toch goed dat we het gedaan hebben), maar voorlopig geen sprake van ADHD of ADD. Al een pak van mijn hart. We moeten wel een aantal andere maatregelen nemen, die hopelijk een positief effect zullen hebben op zijn gedrag.
Ook gaan we stan en kobe eens naar een kinderpsycholoog sturen, want door de resultaten van ante, vrezen we bij hen ook iets (vrezen is een groot woord hoor: we hebben een vermoeden, en dan is het wel goed om het eens na te kijken, en van daaruit verder te gaan).
Ik ga ze nu klaar maken om te gaan klimmen, want binnen een groot half uur komt een papa van een vriendje hen ophalen. Dan kan ik rustig gaan winkelen, en eten maken. En deze middag hebben ze terug scouts, dus moet nog eens bedenken wat ik dan ga doen.
V.
Abonneren op:
Posts (Atom)