tweeling-zijn

Eerst en vooral goed nieuws: gisteren een sms gestuurd naar de leiding van stan, en hij had goed geslapen zaterdagnacht (de vorige nachten bij ons was hij elke keer wakker geworden), had geen diarree meer, en speelde goed mee met alles! Een pak van mijn hart, dat hij nu ook ten volle er van kan genieten.
En dan mijn titel: de meesten weten wel dat ante en kobe duidelijk twee-eiïg zijn (andere haarkleur), maar hun gedrag is vaak heel close. En dan niet in de zin dat ze heel de tijd aan elkaar hangen (alhoewel dat ook soms gebeurd). Ook op school funcioneren ze goed zonder elkaar, en lijken er geen probleem van te maken dat als de klas gesplitst wordt (enkele uren per week), ze elke in een andere groep zitten. En af en toe, wordt ik dan met mijn neus op de feiten gedrukt, dat niettegenstaande hun gedrag, hun gevoelens daaromtrent wel heel anders zijn.
Gisteren ging ik dus naar Brugge, en de bedoeling was dat Ante bij mamie ging blijven, en Kobe zou ik dinsdag (na zijn testen bij de kine) na brengen. Ik had het hen ook gevraagd wat ze wouden, en ze hadden het zo gekozen. Kobe kan er van genieten om alleen te zijn, en hangt ook heel erg aan mij, dus het leek mij ook logisch dat hij voor die optie had gekozen. Ik zat er eerder mee in dat Ante het niet zo goed ging vinden, maar die vond het ok zei hij. Heel de namiddag is Kobe eigenlijk wel redelijk stil (we dachten dat hij ook buikgriep aan het krijgen was zoals Stan). Op het moment dat ik vertrek, geef ik nog een dikke knuffel aan Ante, en Kobe, jaloers als hij is, komt er hem tussen wringen. Ik zeg: Kobe, ik ben nu even met Ante bezig, ik zal straks me met jou bezig houden. Hij kwaad natuurlijk en begint te huilen. Ik negeer hem een tijdje, en dan vraag ik aan hem wat er is. En dan komt het er uit: ik wil ook bij mamie blijven! En dan geeft hij er een uitleg aan, dat hij mij zo vaak ziet, en mamia niet, maar hij zegt dus niet dat het voor Ante is. Alhoewel ik zeker ben dat dat de reden is, want ze waren al twee dagen heel close geweest.
Bon, mij niet gelaten, er was toch al bagage mee voor Ante, dus dat is geen probleem. Mamie vindt het ook allemaal ok, dus ik heb ze daar dan maar alletwee gelaten.
Ik verbaas me er nog vaak over hoe sterk en speciaal hun relatie is, en een of twee eiïg heeft daar niks mee te maken. Ze doen wel of ze onder elkaar kunnen, maar dat is vaak maar schijn. Ik hou mijn hart vast voor volgend schooljaar, als ze apart in de klas zullen zitten... Nu zeggen ze dat alles ok is, maar ik vrees dat het moment dat ze dan elk bij een andere juf zullen moeten gaan, voor drama zal zorgen. Zal al maar eens gaan vragen bij de directeur, of er een mogelijkheid is in de loop van het schooljaar om ze toch nog te veranderen. Ik ben er van overtuigd dat het ze goed zal doen om apart te zijn, maar als ze doodongelukkig zijn daardoor, dan hoeft het voor mij niet!
Dus nu heb ik het kot voor mij alleen! Ben nog aan het genieten van de rust, en zal mijn leven weer een beetje op orde brengen, en een heleboel taakjes die ik op de lange baan had geschoven, oplossen.
V.

foto's

twijfels

Het is alweer een tijdje geleden dat ik hier nog eens geweest ben. Niet dat er niets gebeurd is, maar de tijd ontbrak me gewoon.
Heb er een heel hectische week opzitten (tja, weeral rapporten maken), en na een opleiding had ik het lunineus idee om in volle actie, nog een paar veranderingen door te voeren aan de rapporten. Bij deze een les geleerd: als dingen goed lopen, ga je niet dingen veranderen twee uur voordat je resultaat moet hebben. Na mijn aanpassingen, deed de database vreemd (wsl niet zo vreemd hoor, maar had er teveel aan geprutst), en kreeg ik een foutmelding. Na een telefoontje met de helpdesk, tot de conclussie gekomen dat ze het ook niet konden oplossen. Met een truukje heb ik het kunnen omzeilen. De rapporten zal ik dus eens volledig restylen in de grote vakantie!
En in al die stress, wordt stan opeens ziek woensdagnamiddag. Overgeven, en sinds donderdagnacht ook diarree. Hij is dan twee dagen niet naar school gegaan, maar zaterdag vertrok hij op paaskamp. We hebben heel lang gewacht om te beslissen wat we zouden doen (eigenlijk tot de zaterdagmorgen getwijfeld), maar hij wou zo graag mee, en vorig weekend waren we hem moeten gaan halen omdat hij ziek was (hij is dus nog maar enkel ziek geweest die twee keer..), dat we beslisten om hem toch mee te laten gaan. Hij had enkel nog diarree, maar met imodium was het redelijk onder controle. Ik had echter maar twee pilletjes meer, en ze vertrokken al om 8.30 met de trein, zodat ik niet nog naar de apotheek kon om extra pilletjes...
Zaterdagavond dan telefoon gekregen van een leidster, om te vragen of ze er nog mochten bijkopen, want hij had nog steeds diarree. Heb wel gevraagd of hij kon mee functioneren in de groep, en dat was geen probleem volgens haar.
En dan zijn de twijfels begonnen: hebben we er wel goed aangedaan om hem mee te sturen, wat al hij daar iedereen besmet, wat als hij zoals thuis 's nachts wakker wordt om naar het toilet te gaan, wat gaan ze wel niet denken van mij: een ziek kind meesturen op kamp...
Ik ga er van uit: geen nieuws is goed nieuws, maar ik verwacht me dus elk moment aan een telefoon van de leiding met de vraag om hem te komen halen (en ocharme, hij wou zo graag mee). Ik moet het er niet bij zeggen zeker dat ik niet goed geslapen heb vannacht...
Ook nog goed nieuws: er is weer speelstraat de ganse vakantie in onze straat, en kobe heeft gisteren onder lichte dwang beslist om zonder zijwieltjes te fietsen!
Straks vertrekken we naar Brugge, en Ante blijft dan bij mijn mama om morgen met haar naar haar caravan te gaan (in Stekene). Kobe blijft nog tot dinsdag bij mij, omdat hij dinsdag getest wordt bij een kinesist ivm zijn fijne motoriek. Dinsdagavond breng ik hem dan ook naar Stekene.
Dondardag ga ik dan ante halen, want dan moet hij op zijn wekelijkse afspraak met de kinesiste, en komt stan ook terug van kamp. 's avonds gaan ze dan allebei nog een nachtje in Stekene gaan slapen.
Sinds gistermorgen zijn dus ante en kobe hier alleen, en wat een rust. Zij kunnen echt uren met elkaar samen spelen, delen alles zonder ruzie, en zijn super flink! Het mag gezegd worden: er zijn ook voordelen aan een tweeling!
V.