vrijdag 24 februari 2012

krokus

De krokusvakantie zit er bijna op, en veel constructiefs is er nog niet gebeurd. Vooral veel geluierd, daar was er precies wel nood aan. Gelukkig waren de weergoden ons iets beter gezind dan in de kerstvakantie, dus een flinke wandeling aan het strand was ongeveer het enigste actieve wat hier ondernomen werd op een dag.
Batterijen zullen nu wel genoeg opgeladen zijn om de 5 weken te overbruggen naar de paasvakantie ;). Het zullen 5 hectische weken zijn, maar de paasvakantie zit volgeboekt met scoutskamp en skireis!

donderdag 30 september 2010

conversaties

In het kader vanhet bericht hier onder: een ander gesprek die ik vorige week had met mijn drie kleine zonen, die al meer weten dan ik soms denk:
We zijn net terug van klimweekend, en ze zitten alledrie tesamen in bad. Ik ben ze aan het wassen, en we zijn een beetje aan het praten over het voorbije weekend.
Stan: mama we hebben tijdens het klimmen in het bos ergens condooms zien liggen.
Ante: wat is dat condooms?
ik: stan, moet je dat echt nu vertellen?
Stan kijkt begrijpend, en snapt wat ik bedoel, maar het is te laat, het is er al uit...
Ante: maar mama, wat is dat condooms?
Ik ben nog een goed antwoord aan het bedenken als stan zegt dat hij het wel weet wat dat is...
ik: awel stan, leg het dan maar uit aan je broertjes wat het is (en dan weet ik terwijl ook wat jij weet ;) )
stan: dat is een soort zakje dat je over je piemel moet doen om geen kindjes te krijgen
ik: dat is goed uitgelegd stan!
Ante is zoals steeds blij met de uitleg en stelt (voorlopig) verder geen vragen. En Kobe zit er bij, en stelt geen vragen maar onthoudt alles wel goed.
Voorlopig nog geen vervolggesprek gehad....
V.

echt waar????

Een conversatie vorige week aan tafel, op een moment dat je het niet verwacht dus:
Ante: ik weet wie de paashaas is, dat zijn jullie die die eitjes verstoppen...
Ik: aja, hoe kom je daar nu bij?
Ante: Hoe kan de paashaas anders weten dat wij op paaskamp waren en dan hij later moest komen bij ons? Dus jullie doen dat.
Ik: Oh, maar de paashaas ziet veel hoor, je zou er van verschietern. Hoe kan hij anders weten of je braaf bent of niet?
Ante (begint toch een klein beetje te twijfelen, maar kijkt me dan aan met schapenoogjes: Echt waar????
Ik:( kon op dat moment niet liegen, hij vroeg het me zo oprecht, en 7 jaar is nu ook weer niet zo jong om het 'grote geheim' te ontdekken:) Neen ante, je hebt gelijk, het zijn mama en papa die dat doen voor jullie.
En daarna at hij gewoon verder... Onderwerp afgesloten, geen verdere vragen, geen verdriet, geen ontgoocheling, ook geen link doorgetrokken naar de sint. Kwestie opgehelderd en afgehandeld....
En stan: die zat er bij en bleef zwijgen, voelde zich heel groot omdat hij het verhaal nog verder kent.
V.

woensdag 15 september 2010

De vraag

Ik zat er eigenlijk al meer dan een jaar op te wachten, maar de vraag kwam maar niet. Niet dat ze persé moest komen, maar ik had ze toch wel enigsinds verwacht. Maar neen, niets, zelfs geen opmerking er over die in de richting uit ging.
En dan opeens, op een moment dat je al lang denkt dat die er niet meer zal komen, is ze er opeens, zo zonder echte aanleiding. We zaten in de badkamer en waren gezellig de dag aan het overlopen en bespreken en opeens was de vraag daar. Bizar dat ik er nooit een antwoord op gerepeteerd had, want ik verwachtte de vraag toch. Maar neen, dat is teveel op voorhand denken, en teveel verspilling van mijn energie.
Daar zaten we dus in de badkamer, ik op mijn knieën naast het bad, stan in de douche en ante en kobe in het bad. En opeens vroeg ante: maar waarom zitten wij eigenlijk niet in dezelfde klas? Daar stond ik dan. Compleet uit mijn lood geslagen, probeerde ik dan maar een antwoord te stamelen: euh, awel dat hebben mama en papa zo beslist. Maar waarom ,vroeg ante, dan kan ik, als ik zoals in het begin van het schooljaar mag kiezen naast wie ik wil zitten, kiezen om naast kobe te zitten... euh, tja een heel goede uitleg had ik niet direct. En, zo voegden ze er alletwee nog aan toe, wij zijn toch flink met zijn 2? Jaja, ik zeg dat wel vaak, maar daarom is dit in de klas nog niet zo. Met argumenten afkomen zoals zichzelf tenvolle ontwikkelen, eigen vriendjes krijgen (wij willen geen andere vriendjes, we willen dezelfde!), kwam ik niet ver.
Ze waren gelukkig redelijk toegeeflijk, want ze zijn er niet blijvern op doorgaan, maar ik probeer nu al goede, op kindermaat verstaanbare antwoorden voor te bereiden, want de vraag komt zeker nog eens terug.
Iemand suggesties?
V.

zondag 12 september 2010

begin

Het nieuwe schooljaar is ondertussen anderhalve week ver, dus het ritme is weer terug. Voorlopig is iedereen goed gestart, zonder al te veel drama's (iets anders dan verwacht dus). Alleen mijn lesrooster zou nog iets beter kunnen (lees dit heel sarcastisch) aangezien ik 2 dagen naar school moet om 1 uur les te geven...
Verder is het hier alweer druk druk druk geweest. Heel wat vergaderingen 's avonds (klassenraad, info-avond bij de kids, ouderraad, ...) en ook het sporten en scouts die terug herbegonnen zijn. Het is nog even zoeken naar het goede ritme, maar we komen er wel. Tussen dat alles door is het me eindelijk gelukt om op een wachtlijst te staan voor de nieuwe i-phone (wat een miserie was dat zeg!), en zijn we officieel eigenaar geworden van een huis in Oostende (maar daar kunnen we maar in eind oktober). Wachten is dus de boodschap, en zoals kris gisteren opmerkte, is dan niet mijn sterkste kant.
En ondertussen zijn er 2 monsters 7 geworden, dus enkele foto's van hun verjaardag.

vrijdag 20 augustus 2010

ontbijt

Er zijn zo van die momenten dat je als ouder ongelooflijk trots bent op je kroost. Trots op hen, maar ook trots op jezelf dat je het al bij al tot nu toe al redelijk goed vanaf gebracht hebt met je opvoeding.
Zo ook gisteren en deze morgen. Het begon eigenlijk allemaal een aantal weken geleden, toen stan zijn boezemvriendje F. bleef slapen. Aan de ontbijttafel vertelde hij dat hij thuis iets vroeger opstaat om de tafel te dekken. Ik kan me natuurlijk niet inhouden en zei dat hij hier wel altijd zou mogen ontbijten. het was niet in dovemansoren gevallen, want de volgende morgen hadden stan en ante de tafel gedekt toen ik beneden kwam. Ik vond het al super, maar zoals ik verwachtte was het de dag erna al gedaan. Niet zo erg natuurlijk hé!
En dan gisteren: om 7.00 komen ze vragen of ze mogen opstaan, en ik zeg: doe maar, ik luister nog even naar het nieuws en dan sta ik op. Ik ging de trap af, en rook de geur van verse koffie. Mijn ochtenhumeur (die ik standaard elke ochtend heb) verdween meteen. Ze hadden alle drie de tafel gedekt, maar meer dan de vorige keer: echt alles stond klaar, zelfs al een reservefles melk, want de vorige was bijna leeg!
Deze morgen: gelijkaardig scenario: vraag om op te staan, tegen dat ik een paar minuutjes later er ben: volledige ontbijt tafel, met zelfs een ober (stan) die de juiste hoeveelheid melk in mijn koffie deed. En ze maakten zelfs plannen om hun concept nog te verbeteren: morgen maken ze mij niet wakker om 7.00, maar staan in stilte op, zodat ik nog wat kan verder soezen (zal dus niet mogen vergeten om mijn wekker te zetten, anders kan ik koude koffie drinken ;) ). En zondag wordt het nog beter: dan komen ze de bestelling koeken aan bed vragen, en gaat stan naar de bakker, en tegen dat we beneden komen, zijn er verse koeken van de bakker!
Wat zijn het toch schatjes alledrie!!! Ze vinden het super om te doen, maken geen ruzie ondertussen, en werken heel goed samen. En ik, ik geniet er van: van het opstaan met de geur van verse koffie, met het gewoon voetjes eens onder tafel te schuiven 's morgens, maar vooral van mijn 3 jongens die mama heerlijk verwennen! Voila, daarom wou ik zonen!!! (en ga nu niet zeggen dat dochters dat ook doen, niemand is zo lief en schattig en attentvol als mijn 3 jongens, laat me maar nog even op mijn roze wolk!)
V.

donderdag 5 augustus 2010

post!

Dit zat vandaag in de brievenbus:
liefste mama en papa. ik mis je. het is hier leuk. vele kusjes ante
En nog een tweede:
liefste mama en papa ik vint het hier leuk maar ik mis jouw nog van kobe
Om maar te zeggen dat die twee kleintjes van mij groot aan het worden zijn en brieven naar huis sturen! Heerlijk toch!
Langzaamaan ben ik ook begonnen in huis aan de mega grote opruimactie! De kamer van de kinderen heb ik al onder handen genomen, nu nog de kamer op het eerste en de beneden verdieping. We moeten er van profiteren nu ze er niet zijn om heel wat brol weg te doen. Vorige keer had ik twee pamperdozen vol met van dat klein gerief, allemaal brol om naar het containerpark te doen. Ze hadden het natuurlijk gezien, en alles moest blijven. Om er daarna natuurlijk nooit meer naar te kijken. Dus planning: zorgen dat we zaterdagnamiddag een auto vol met brol naar het containerpark kunnen brengen, voor ante en kobe terug zijn!
V.