In vergelijking tot mijn vorig blogje is het hier heel wat rustiger. We hebben een weekje verlof, rapporten zijn in orde gekomen voor de lln, even geen troubles met stagiairs (alhoewel, er staan nog een paar troubles on hold)
Ben ondertussen wel bij de NKO-arts geraakt met Ante, en alles is ok: buisjes zijn goed ingegroeid in het trommelvlies, keel ok, enkel neus was nog een beetje gezwollen, maar dat komt ook wel in orde. We merken ook elke dag dat hij veel beter hoort (bvb als er iemand iets fluistert), hij hoort volledige woorden, geen klanken, en zijn samsongehalte is dus aan eht verdwijnen. Ook slaapt hij langer, en hopelijk heeft dit op lange termijn ook een positief invloed op zijn gedrag.
Op school zijn ze volop bezig met de toetertesten, maar dat kan hen precies niet teveel schelen. Moet ook niet hoor, maar stan die was daar zo bewust mee bezig, die twee kleine apen huppelen door het leven, en trekken zich niet teveel aan van alle rompslomp rond hen! (wat een leuke manier om door het leven te stappen!). Heb vorige week ook weer eens opgemerkt dat kobe vaak heel doelbewust dingen fout zegt. Ze waren aan tafel bezig over de burgemeester van Gent, en ze vroegen of ik zijn naam kendde. Ik vroeg of zij het wistten en kobe zijn direct met een grote smile: Daniëlla, Daniëlla (het is daniël). Hij weet het dus, maar zegt het express verkeerd. Ocharme juf Aylin, waar hij volgend jaar zal bijzitten!
Zaterdagnamiddag was er geen scouts (leidersweekend) en zijn we nog eens naar planckendael gereden. Het was er heel rustig, kinderen hebben genoten. Zo hebben ze zeker een kwartier naar de bonobo's staan kijken, vonden ze super! (meestal moet je daar drummen om iets te zien als ze binnen zitten).
Zondagavond gingen we naar de pop poll, dus kinderen gingen avondje logeren bij tante L en hun favoriete nichtje Inneke. Tante L en nonkel B moeten wel werken, maar inneke heeft vakantie, dus ze stelde voor om ze nog iets langer te laten blijven. Dat vonden de kinderen geen probleem! Dus tot dinsdagavond blijven ze in Ninove. (en ondertussen gaat stan ook een nachtje bij zijn meter slapen, tante N.) Deze morgen heb ik er al van geprofiteerd en lekker lang uitgeslapen. (en ik hoorde via FB van Inneke dat ante vroeg wakker was ;) ). Morgen nog eens uitslapen! Echt vakantie!
Als ze terugkomen, heb ik een verrassing: een hele nieuwe speelhoek, ben net de kasten gaan kopen in Ikea (op een half uurtje was ik terug, super ikea in Gent!). Hopelijk vinden ze het mooi.
Gisteravond dus naar het sportpaleis voor de pop poll. Heb genoten van enkele optredens zoals Milow, CPX, Jasper Erkens, novastar,... Deus mocht alles afsluiten, en toen ze opkwamen ergerde ik me alweer te pletter aan die arrogante houding van Tom Barman (saf in de bek, terwijl er niemand binnen mag roken,...). Maar wat een optreden (een klein uurtje). Damm, die zijn echt goed! (had ze nog nooit live gezien ook). Achteraf mijn mening aangepast: ok, ik neem de houding erbij, ze zijn gewoon supergoed!
V.
maandag 23 februari 2009
donderdag 12 februari 2009
where is my mind?
Ken je dat liedje van de pixies? Zo voel ik me al een hele week. Heb super veel dingen te doen, thuis en op het werk, met als resultaat dat mijn hoofd af en toe dienst weigert, en ik dingen gewoon vergeet.
Zo ben ik er in geslaagd om deze week de afspraak bij de NKO-arts voor ante als nacontrole gewoon compleet vergeten. Het was pas 24 uur later dat ik er aan dacht... Deze morgen gebeld om me te excuseren en nieuwe afspraak te maken, en gelukkig is het een schatje van een dokter, dus ze begreep het. (en nu het zo'n schatje is, ga ik volgende week ook een vragen om mezelf eens te onderzoeken, want mijn stem ziet redelijk af van mijn job).
Op school een heel hectische week al achter de rug, met lange klassenraad (tot 21.35h!), heel veel andere vergaderingen, rapporten die moeten in orde zijn, en heel veel emoties. Vanavond nog een klassenraad, maar hopelijk gaat die een beetje vlugger!
Ik had deze week maar 6 uur les die ikzelf moet geven (heb ook 4 uur een stagiair voor het moment), en zelfs dat is er teveel aan. Ik geef mijn lessen precies tussen de soep en de patatten, er zijn zoveel andere dingen waar ik bij moet zijn, terwijl het lesgeven toch eigenlijk mijn hoofdbezigheid zou moeten zijn... Och ja, nog een weekje na deze week, en dan een weekje vakantie.
Gisteren de jongens hun haren een beetje laten kortwieken (niet teveel hoor), en daarna zijn we ons gaan uitleven op het speelplein aan de blaarmeersen. Het weer werktte niet echt mee (er was nochtthans een zonnetje toen we vertrokken), dus we verlangen vurig naar de lente (en de zomer). Ze zijn hier trouwens aan het einde van de straat een heel nieuw park aan het aanleggen, met een mega speeltuin. Die plannen waren er al, toen we hier kwamen wonen (ondertussen al 7 jaar geleden), en eindelijk ziet het er naar uit dat het dit jaar afgewerkt zal zijn. Een speelplein op 100 m van ons huis, is echt wel super!
V.
Zo ben ik er in geslaagd om deze week de afspraak bij de NKO-arts voor ante als nacontrole gewoon compleet vergeten. Het was pas 24 uur later dat ik er aan dacht... Deze morgen gebeld om me te excuseren en nieuwe afspraak te maken, en gelukkig is het een schatje van een dokter, dus ze begreep het. (en nu het zo'n schatje is, ga ik volgende week ook een vragen om mezelf eens te onderzoeken, want mijn stem ziet redelijk af van mijn job).
Op school een heel hectische week al achter de rug, met lange klassenraad (tot 21.35h!), heel veel andere vergaderingen, rapporten die moeten in orde zijn, en heel veel emoties. Vanavond nog een klassenraad, maar hopelijk gaat die een beetje vlugger!
Ik had deze week maar 6 uur les die ikzelf moet geven (heb ook 4 uur een stagiair voor het moment), en zelfs dat is er teveel aan. Ik geef mijn lessen precies tussen de soep en de patatten, er zijn zoveel andere dingen waar ik bij moet zijn, terwijl het lesgeven toch eigenlijk mijn hoofdbezigheid zou moeten zijn... Och ja, nog een weekje na deze week, en dan een weekje vakantie.
Gisteren de jongens hun haren een beetje laten kortwieken (niet teveel hoor), en daarna zijn we ons gaan uitleven op het speelplein aan de blaarmeersen. Het weer werktte niet echt mee (er was nochtthans een zonnetje toen we vertrokken), dus we verlangen vurig naar de lente (en de zomer). Ze zijn hier trouwens aan het einde van de straat een heel nieuw park aan het aanleggen, met een mega speeltuin. Die plannen waren er al, toen we hier kwamen wonen (ondertussen al 7 jaar geleden), en eindelijk ziet het er naar uit dat het dit jaar afgewerkt zal zijn. Een speelplein op 100 m van ons huis, is echt wel super!
V.
dinsdag 3 februari 2009
enkele foto's
Omdat het alweer een tijdje geleden is, nog enkele foto's van de drie monstertjes... Dit deden we op een zondagmorgen: 
zondag 1 februari 2009
Ante
Zoals de meesten wel weten ondertussen moest ante afgelopen vrijdag naar het ziekenhuis. Poliepen eruit en diabolo's er in.
Ik had van de dokter een boekje meegekregen om voor te lezen over een dagje in het dagziekenhuis. Ik heb het een week op voorhand volledig voorgelezen, met kobe en stan erbij, zodat ze goed wisten wat er ging gebeuren. De rest van de week hebben we er niet teveel meer over gepraat, om hem niet te veel op te winden. (wat naturlijk resulteerde in de nacht van woensdag op donderdag een nacht vol dromen over het ziekenhuis bij mij)
Donderdagavond was tante Kat blijven slapen, zodat ze 's morgens direct mee kon naar het ziekenhuis. Hij moest om 7.20 nuchter binnen gaan, is hier gewoon om het hoekje, dus we zijn er gewoon naar gestapt. Ante zag het volledig zitten, vond het een groot avontuur.
Na de inschrijvingen, naar het dagzieknhuis gegaan, waar hij een groot bed kreeg (trots dat hij was, de verpleegster vroeg nog of hij niet liever een spijlenbed wou, maar daar moest hij niet van weten). En dan begon het wachten... Even heeft hij TV gekeken, dan kreeg hij een ziekenhuishemdje om aan te doen, en een suppo dafalgan (ik denk preventief tegen de pijn). Ondertussen had hij een vriendje bijgekregen op de kamer, en jongentje, bijna even oud, ook voor diabolo's. Na nog wat spelletjes, werd opeeens de kamergenoot opgehaald. Was niet echt naar de zin van Ante, want hij was wel eerder in het ziekenhuis, maar blijkbaar bepaalt de dokter de volgorde van opereren...
Tante Kat is dan nog begonnen een stripje van Jommeke voor te lezen, en om 9.30 was het eindelijk aan hem. Ik mocht mee tot in de OK, en ben bij hem gebleven tot hij in slaap was. Ging heel vlot, hij werktte goed mee. Na een half uurtje, werd ik verwittigd dat hij aan het wakker worden was, en dus naar recovery mocht gaan.
Daar was het nogal heftig! Toen ik toe kwam, was hij nog half slapend, was hij constant aan het hoesten, en bleef hij geen 2 seconden stil zitten/liggen. Na een minuut of 5 begon hij wat beter wakker te worden, maar de frustraties werden alleen maar groter: zijn baxter in zijn hand werktte op zijn zenuwen (die heeft hij enkele keren proberen uit te trekken), en hij zei dat hij oorpijn had. Zeggen is een eufemisme... Hij brulde het uit, voor heel de zaal: ik heb oorpijn!!! Het was volledig ante, maar zijn karakter was gewoon 10 keer uitvergroot. Ocharme de mijnheer die naast hem lag wakker te worden op recovery, het zal geen rustig ontwaakmoment geweest zijn voor hem. Pas na een half uur, was hij wat kalmer en mocht hij naar zijn kamer, waar hij dan ook junifen kreeg.
Die baxter bleef hem lastig vallen, zijn oorpijn ging volgens hem ook niet weg, en elke keer dat hij in slaap ging vallen, werzette hij zich heftig door weer te beginnen over de baxter, oren, ...
Om hem af te leiden wouden we hem laten kleuren (de verpleegster had kleurpotloden en kleurplaten gebracht), maar dat was een slecht plan: zijn baxter zat in zijn linkerhand, maar aangezien hij links is, begon het weer van vooraf aan zijn gezeur over de baxter...
De dokter is nog eens langs gekomen met een verslagje: alles is goed verlopen, hij heeft wel een heel nauwe gehoorgang, waardoor het moeilijk werken was voor haar, en er zat heel wat vocht en slijm achter zijn trommelvlies. (wat het gehoorverlies verklaart, maar dat wistten we al). Poliep was ook redelijk groot en volgens de dokter ook ziek, dus goed dat hij weggehaald is.
Na een ijsje, en nog eens een check-up van de dokter in zijn keel, mocht hij naar huis. Het was toen 12.30, dus alles is vlot gegaan.
In de namiddag is zijn oma nog langsgekomen, en ook zijn peter heeft nog een bezoekje gebracht. En hij genoot natuurlijk van alle aandacht. Overdag wou hij nog niet veel eten, maar 's avonds heeft hij drie boterhammen gegeten!
Zaterdag was hij al heel wat beter, maar voor de zekerheid is hij toch nog niet gaan klimmen, en ook niet naar de scouts gegaan.
Toen we kobe en stan gingen halen in de klimzaal, kwam de lesgever van stan vragen of hij niet een groep hoger wou gaan. Hij is blijkbaar heel gemotiveerd voor het klimmen, kan het ook redelijk goed, en is dus geselecteerd om iets intensiever te trainen. Op zaterdag blijft hij de gewone les volgen (die heel speels is telkens), en wsl op donderdag komt er een extra training, specifiek op techniek. Hij ziet het zitten om het te doen (alleen het uur valt wat tegen, van 18.30 tot 20.00, dus wel laat), dus van ons mag hij het doen. Doet me er weer van dromen om met te kinderen eens te gaan klimmen in fontainbleau. Is mss iets voor deze zomer.
V.
Ik had van de dokter een boekje meegekregen om voor te lezen over een dagje in het dagziekenhuis. Ik heb het een week op voorhand volledig voorgelezen, met kobe en stan erbij, zodat ze goed wisten wat er ging gebeuren. De rest van de week hebben we er niet teveel meer over gepraat, om hem niet te veel op te winden. (wat naturlijk resulteerde in de nacht van woensdag op donderdag een nacht vol dromen over het ziekenhuis bij mij)
Donderdagavond was tante Kat blijven slapen, zodat ze 's morgens direct mee kon naar het ziekenhuis. Hij moest om 7.20 nuchter binnen gaan, is hier gewoon om het hoekje, dus we zijn er gewoon naar gestapt. Ante zag het volledig zitten, vond het een groot avontuur.
Na de inschrijvingen, naar het dagzieknhuis gegaan, waar hij een groot bed kreeg (trots dat hij was, de verpleegster vroeg nog of hij niet liever een spijlenbed wou, maar daar moest hij niet van weten). En dan begon het wachten... Even heeft hij TV gekeken, dan kreeg hij een ziekenhuishemdje om aan te doen, en een suppo dafalgan (ik denk preventief tegen de pijn). Ondertussen had hij een vriendje bijgekregen op de kamer, en jongentje, bijna even oud, ook voor diabolo's. Na nog wat spelletjes, werd opeeens de kamergenoot opgehaald. Was niet echt naar de zin van Ante, want hij was wel eerder in het ziekenhuis, maar blijkbaar bepaalt de dokter de volgorde van opereren...
Tante Kat is dan nog begonnen een stripje van Jommeke voor te lezen, en om 9.30 was het eindelijk aan hem. Ik mocht mee tot in de OK, en ben bij hem gebleven tot hij in slaap was. Ging heel vlot, hij werktte goed mee. Na een half uurtje, werd ik verwittigd dat hij aan het wakker worden was, en dus naar recovery mocht gaan.
Daar was het nogal heftig! Toen ik toe kwam, was hij nog half slapend, was hij constant aan het hoesten, en bleef hij geen 2 seconden stil zitten/liggen. Na een minuut of 5 begon hij wat beter wakker te worden, maar de frustraties werden alleen maar groter: zijn baxter in zijn hand werktte op zijn zenuwen (die heeft hij enkele keren proberen uit te trekken), en hij zei dat hij oorpijn had. Zeggen is een eufemisme... Hij brulde het uit, voor heel de zaal: ik heb oorpijn!!! Het was volledig ante, maar zijn karakter was gewoon 10 keer uitvergroot. Ocharme de mijnheer die naast hem lag wakker te worden op recovery, het zal geen rustig ontwaakmoment geweest zijn voor hem. Pas na een half uur, was hij wat kalmer en mocht hij naar zijn kamer, waar hij dan ook junifen kreeg.
Die baxter bleef hem lastig vallen, zijn oorpijn ging volgens hem ook niet weg, en elke keer dat hij in slaap ging vallen, werzette hij zich heftig door weer te beginnen over de baxter, oren, ...
Om hem af te leiden wouden we hem laten kleuren (de verpleegster had kleurpotloden en kleurplaten gebracht), maar dat was een slecht plan: zijn baxter zat in zijn linkerhand, maar aangezien hij links is, begon het weer van vooraf aan zijn gezeur over de baxter...
De dokter is nog eens langs gekomen met een verslagje: alles is goed verlopen, hij heeft wel een heel nauwe gehoorgang, waardoor het moeilijk werken was voor haar, en er zat heel wat vocht en slijm achter zijn trommelvlies. (wat het gehoorverlies verklaart, maar dat wistten we al). Poliep was ook redelijk groot en volgens de dokter ook ziek, dus goed dat hij weggehaald is.
Na een ijsje, en nog eens een check-up van de dokter in zijn keel, mocht hij naar huis. Het was toen 12.30, dus alles is vlot gegaan.
In de namiddag is zijn oma nog langsgekomen, en ook zijn peter heeft nog een bezoekje gebracht. En hij genoot natuurlijk van alle aandacht. Overdag wou hij nog niet veel eten, maar 's avonds heeft hij drie boterhammen gegeten!
Zaterdag was hij al heel wat beter, maar voor de zekerheid is hij toch nog niet gaan klimmen, en ook niet naar de scouts gegaan.
Toen we kobe en stan gingen halen in de klimzaal, kwam de lesgever van stan vragen of hij niet een groep hoger wou gaan. Hij is blijkbaar heel gemotiveerd voor het klimmen, kan het ook redelijk goed, en is dus geselecteerd om iets intensiever te trainen. Op zaterdag blijft hij de gewone les volgen (die heel speels is telkens), en wsl op donderdag komt er een extra training, specifiek op techniek. Hij ziet het zitten om het te doen (alleen het uur valt wat tegen, van 18.30 tot 20.00, dus wel laat), dus van ons mag hij het doen. Doet me er weer van dromen om met te kinderen eens te gaan klimmen in fontainbleau. Is mss iets voor deze zomer.
V.
Abonneren op:
Posts (Atom)